27 वया फुक्क द्वहंचात स्यानाब्यु! उपिं स्याइगु थासय् यंकेमाः! इमित धिक्कार दु! छाय्धाःसा इमिगु दिं वःगु दु। इमित सजाँय बीगु ई थ्यंकः वल।
पच्छिमयापिं मनूत वयागु अवस्था न्यनाः थारान्हुइ, पुर्बयापिं मनूत ग्यानाः थुरथुर खाइ।
द्वहंतय्सं थें जितः शत्रुतय्सं घेरय् यानातःगु दु। बाशान देशया ग्यानापुपिं द्वहंतय्सं थें जितः घेरय् यानातःगु दु।
परमप्रभु मभिंपिं खनाः न्हिलादी, छाय्धाःसा वय्कलं स्यू, इपिं याकनं नाश जुयावनी।
पाःच्वंम्ह पालें लिसः बिल, “सुथ जुइन अले चान्हय् नं जुइन। छं छुं न्यनेमाःगु दःसा न्यं, अले हाकनं लिहां वा।”
परमप्रभुया तरवार हिइ थुंगु दु। व दाःनं जाःगु दु, भ्याःचा व च्वलय्तय्गु हिलय्, फैतय्गु जलासेँया दाकय् थुंगु दु। छाय्धाःसा परमप्रभुं थ्व बलि बोज्राया शहरय् छायादी, अले वय्कलं एदोमया लागाय् यक्व स्यायेगु पालेगु यानादी।
तसकं बल्लाःपिं मनूत नं गुँ द्वहंत थें, द्वहंचात व बबल्लाःपिं द्वहंत थें क्वदली। इमिगु देशय् हिया हि जुइ अले इमिगु जमिन दाःनं जाइ।
तर हे परमप्रभु, छिं ला जितः म्हस्यू। छिं जितः खं, छिं जिगु मनयात जाँचय् यानादी। स्यायेत यंकीपिं फैतय्त थें इमित साला यंकादिसँ! स्याइगु दिंया लागि इमित अलग तयादिसँ!
“बिलाप या! अय् फैजवाःत, ख्व! छिपिं बथांया नायःत, धुलय् ग्वारा ग्वारा तु! छाय्धाःसा छिमित पालाः स्याइगु ई थ्यंकः वःगु दु। छिपिं ग्वतुली अले जिं भिंगु थलयात थें छिमित चुंचुं याये।”
वयागु थःगु जाति पतन जुइगु ई मवतले थ्व फुक्क जातिं वयागु, वया काय्यागु व वया छय्यागु सेवा याइ। अनंलि यक्व जाति व ततःधंपिं जुजुपिन्सं वयात थःगु बसय् तइ।
वया ज्यालाय् वःपिं सिपाइँत तग्वारापिं साचात थें च्वं। इपिं छक्वलं फहिलाः बिस्युं वनी। इपिं दी मखु, छाय्धाःसा इमिके विपत्तिया दिं, इमिगु सजाँयया दिं वयाच्वंगु दु।
“अल्छी चाचां परमप्रभुया ज्या याइम्ह मनूयात सराः लायेमा! थःगु तरवारयात हि बाः वय्के मब्यूम्ह मनूयात सराः लायेमा!
मोआब नाश जुइ, अले उकिया शहरय् हमला याइ। वया ल्याय्म्हपिं मध्ये दकलय् स्वयेज्यूपिन्त स्याइगु जुइ,” महाराजं धयादी, गुम्हय्सिगु नां दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु खः।
“ग्यानाः बिस्युं वनीपिं गालय् लाइ। गालं च्वय् थाहां वइपिं जालय् लाइ। छाय्धाःसा मोआबय् जिं वयागु सजाँयया दँ हये,” परमप्रभुं धयादी।
“जिगु सर्बययात लुटपाट याःम्ह छ न्ह्यइपुकाः लय्ताःगुलिं, छ अन्न दाःबलय् लय्तायाः तिंन्हूम्ह साचा थें जूगुलिं अले बल्लाःपिं सलत थें हाःगुलिं,
“हे घमण्डी, स्व, जि हे छंगु विरोधय् दु,” प्रभु, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी, “छाय्धाःसा छंगु दिं वःगु दु, जिं छन्त सजाँय बीगु दिं।
“जिं इमित चिधिकःम्ह भ्याःचा, भ्याःचा व दुगु थें स्यायेत क्वय् हये।”
“मनूतय्सं जिगु झसुकाः न्यंगु दु, अय्नं जितः ह्ययेकीपिं सुं हे मदु। जिमि दक्व शत्रुतय्सं जिगु दुःखकष्टया खँ न्यंगु दु। छिं थथे यानादीगुलिं इपिं लय्ताःगु दु। छिं धयादीगु दिं हयादिसँ, गुकिं यानाः इपिं नं जि थें जुइमा।
वयात जूगु आपत बिपत खनाः ग्यानाः इमिसं तापाकं दनाः थथे धाइ – “धिक्कार, धिक्कार तसकं तःधंगु शहर! तसकं बल्लाःगु शहर बेबिलोन! घौछिं हे छं सजाँय फये माल।”
अनं लिपा जिं सूर्यलय् दनाच्वंम्ह छम्ह स्वर्गदूतयात खना। आकाशय् ब्वया च्वंपिं फुक्क झंगःतय्त ततसलं वं सःतल – “वा, परमेश्वरयागु तःधंगु भ्वय् नयेत मुं वा।