16 पुसा ह्वलिपिं व इँचा ज्वनाः छ्व लइपिन्त बेबिलोनं नाश या। अत्याचारीया तरवारं यानाः सकसितं थथःगु छेँय् लिहां वनेब्यु, सकलें थथःगु देशय् लिहां वनेमाः!”
इपिं लिना हःम्ह चल्ला थें अले जवाः मदुपिं फैत थें, फुक्क मनूत थः मनूतय्थाय् लिहांवनी अले फुक्क मनूत थथःगु हे थासय् बिस्युं वनी।
सिंहं थें वय्कलं थःगु गुफा त्वःतादी, अले क्वत्यलिपिनिगु तरवार व परमप्रभुया तच्वःगु तमं यानाः इमिगु देश झिजांमिजां दनी।
छिमि सिपाइँत बरोबर थक्कर नयाः छम्हय्सिया च्वय् मेम्ह दइ। इमिसं धाइ, ‘दँ! अत्याचारया तरवारपाखें बिस्युं वनाः झीपिं थः हे मनूतय्थाय् व थः जन्म जूगु देशय् हे लिहां वनेनु।’
छपाखें जिं फैजवाः व वयागु बथांयात चुंचुं याये। छपाखें जिं बुँज्या याइम्हय्सित व वया द्वहंयात चुंचुं याये। छपाखें जिं बडाहाकिम व हाकिमतय्त चुंचुं याये।
“‘जिमिसं बेबिलोनयात लाय्केगु खः, तर व लाइ मखु। वयात त्वःताब्यु। अले झीपिं थथःगु देशय् वना हे छ्वयेनु। छाय्धाःसा वयागु इन्साफ आकाश तक हे थ्यंगु दु। थ्व सुपाँय् तक हे तःजाःगु दु।
अय् बुँज्या याइपिं, निराश जु। अय् दाखमा पीपिं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्व। छ्व व तछ्वया लागिं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्व, छाय्धाःसा बुँयागु अन्न नष्ट जूगु दु।
अथे जुयाः प्रभु, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – “दक्व शहरया लँय् लँय् नुगः चेचेतुंक ख्वइगु व बिलाप जुइ, दक्व चुक चुकय् इमिसं हाय हाय याइ। बुँज्यायाइपिन्त बिलाप यायेत व मलामीतय्त दुखं च्वनेत सःती।