21 हे मूर्ख व बुद्धि मदुपिं मनूत, छिपिं मिखा दयाः नं मखंपिं, न्हाय्पं दयाः नं मताःपिं, थ्व खँ न्यँ!
अय् पशु थें ज्याःपिं मनूत, होश या, अय् मूर्खत, छिमिके गुबलय् बुद्धि दइगु?
मूर्खतय्सं आखः सय्केत धिबा फुकेगु सितिं खः, छाय्धाःसा इमिके आखः सय्केगु मन हे मदु।
गुबलय् अनयागु चिचीधंगु कचात गनावनी, उबलय् व त्वःथुलाबी अले मिसात वयाः उपिं मि तयाः छ्वय्काबी। छाय्धाःसा थ्व थु हे मथूगु छगू जाति खः। अथे जुयाः इमित दय्कादीम्हय्सिनं इमित दया यानादी मखु, अले इमित सृष्टि यानादीम्हय्सिनं इमित माया यानादी मखु।
मिखा दयाः नं कांपिं व न्हाय्पं दयाः नं ख्वाँय्पिं मनूतय्त पिने यंकि।
धात्थें थज्याःपिं मनूत मूर्ख खः, इमिसं थु हे मथू! इमिगु मिखा तिनातःगु दु अले इमिसं छुं हे मखं। इमिगु नुगः नं तिनातःगु दु अले इमिसं छुं नं मथू।
इपिं फुक्क ग्वाज्यः व मूर्ख खः। सिँया मूर्तितपाखें इमिसं छु सय्काकाये फइ?
“जिमि प्रजा मूर्ख खः, इमिसं जितः म्हमस्यू। इपिं मभिंपिं मस्त खः। इमिके दुग्यां मदु। मभिंगु ज्या यायेत इपिं चलाख तर भिंगु ज्या याये मसः।”
“याकूबया घरानायात थथे धा, यहूदाया मनूतय्त थ्व खँ कँ,
जिं बिचाः याना, “थुपिं सकलें गरीब व मूर्ख खः। छाय्धाःसा इमिसं परमप्रभुया लँ अथवा थः परमेश्वरया कानून मस्यू।
जिं सुयात धायेगु व सुयात ख्याच्वः बियेगु? जिगु खँ सुनां न्यनी? इमिगु न्हाय्पं बन्द जूगु दु। इमिसं न्यने मफु। परमप्रभुया वचनयात इमिसं कुंखिनीगु, इमि व न्यने हे मयः।
परमप्रभुं धयादी, ‘छिमिसं थ्व फुक्क ज्या यानाच्वंबलय् जिं छिपिंलिसें तःक्वः हे न्ववाना, अय्नं छिमिसं वास्ता मया। जिं छिमित सःता, अय्नं छिमिसं लिसः हे मब्यू।
आकाशय् सलांत्याः झंगलं ला छेँ लिहां वनेगु ई स्यू। सुकुभत्तु, इखुंचा व सारसं थः मेथाय् च्वंवनेगु ई स्यू। तर जिमि प्रजां परमप्रभुयागु विधि मस्यू।
“अय् सीमानिम्ह मनू, छ छगू विद्रोही घरानाया दथुइ च्वनाच्वंगु दु। इमिके स्वयेगु मिखा ला दु अय्नं इमिसं मखं। इमिके न्यनेगु न्हाय्पं ला दु अय्नं इमिसं मताः छाय्धाःसा इपिं विद्रोही मनूत खः।
“एफ्राइम बुद्धि मदुम्ह छम्ह बखुं थें खः – अःपुक हे ध्वं लायेफुम्ह व मूर्ख। आः हे इमिसं मिश्रयाके ग्वाहालि फ्वनी, आः हे इपिं अश्शूरपाखें वनी।
“‘अय्नं जिराहा जुयाः जि मनूतय्सं जिगु खँ मन्यं। इमिसं थःगु न्हय्पं तित।
“‘अय्जूगुलिं इमिसं स्वयेत ला स्वइ, अय्नं गुब्सं खंके फइ मखु। इमिसं न्यनेत न्यनी, अय्नं गुब्सं थुइके फइ मखु। इमिसं थूगु जूसा ला इपिं पापं लिचिले माःगु खः, अले इमिगु पाप नं क्षमा जुइमाःगु खः।’”
मिखा दयाः नं छिमिसं मखं ला? न्हाय्पं दयाः नं छिमिसं मताः ला? थुलि याकनं हे ल्वःमने धुंकल ला?
“परमेश्वरं इमिगु मिखा कां यानाः नुगः छाय्का बिल। थथे जूगुलिं इमिसं मिखां खनी मखु, अले मनं थुइके फइ मखु, अले लाय्केत जिथाय् लिफः स्वयाः वइ मखु।”
“‘थुपिं मनूतय्त वनाः धा – छिमिसं न्यनेत ला न्यनी, अय्नं गुब्सं थुइके फइ मखु। छिमिसं स्वयेत ला स्वइ, अय्नं गुब्सं खंके फइ मखु।
सृष्टिंनिसें परमेश्वरयागु खने मदुगु स्वभाव, वय्कःयाके सदां दयाच्वनीगु शक्ति, व दयेमाःगु गुण, वय्कःयागु सृष्टिं बांलाक हे सी दु। अय्जूगुलिं इमिसं त्वहः तयेथाय् मदु।
थ्व खँ थथे च्वयातःगु दु – “परमेश्वरं इमित थुइके मफइगु आत्मा, खनी मखुगु मिखा व ताइ मखुगु न्हाय्पं, थौं तक नं बियातःगु दु।”
उपिं ततःधंगु दुःख, चिं व अजू चाइपुगु ज्या छिमिगु मिखां खंगु दु।
अय्नं थौं तक परमप्रभुं छिमित थुइके फइगु नुगः, स्वये फइगु मिखा व न्यने फइगु न्हाय्पं बियादीगु मदु।
हे मूर्ख व बुद्धि मदुपिं मनूत, छु छिमिसं परमप्रभुयात थुकथं हे पलेसा पुलेगु ला? छिमित सृष्टि यानादीम्ह अले दय्कादीम्ह वय्कः हे छिमि बाः, छिमि सृष्टिकर्ता, मखु ला?