13 अगमवक्तात ला फय् थें जक खः, इमिके वचन मदु। उकिं इमिसं धाःगु खँ इमित हे जुइमा!”
तर इमिसं परमेश्वरया दूततय्त हिस्यात, वय्कःया वचनयात च्यूताः मतः। वय्कःया अगमवक्तातय्त हिस्यायेगु त्वःमतू। लिपतय्, परमप्रभु थः मनूत खनाः तसकं तंचायादिल। उकिं बचय् जुइगु छुं हे लँ मन्त।
छु छिकपिन्त जिगु खँयात भिंके मास्ति वः ला? नुगः क्वतुंम्ह मनूया वचनयात फय् थें ताय्कादीया ला?
“छिं गुबलय् तक थज्याःगु खँ ल्हानाच्वनादीगु? छिगु वचनत तसकं वःगु फय् जक खः।
थःम्हं बी धकाः बचं बियाः मबीम्ह मनू नँन्यायाः वा मगाः थें खः।
स्व, इपिं फुक्कं असत्य खः। इमिगु ज्या नं छुं मू मवं। इमिगु मूर्तित फय् व अलमल जक खः।”
तर जिं धया, “हाय! परमप्रभु परमेश्वर, अगमवक्तातय्सं इमित ‘छिमिसं तरवार व अनिकाल खनी मखु, जिं छिमित धात्थें थ्व थासय् न्ह्याबलें दयाच्वनीगु शान्ति बी धकाः धयाच्वनी।’”
उकिं, जिगु नामय् अगमवाणी याइपिं अगमवक्तातय्गु बारे जि परमप्रभुं थथे धाये – जिं इमित छ्वयागु मखु। अय्नं इमिसं, ‘थ्व देशयात गुगुं तरवार वा अनिकालं थी मखु,’ धकाः धयाच्वंगु दु। उपिं अगमवक्तात हे तरवार व अनिकालं नाश जुइ।
अले इमिसं धाल, “वा! झीसं यर्मियाया विरोधय् ग्वसाः ग्वयेनु। झीत स्यनीपिं पुजाहारी, सल्लाह बीपिं बुद्धि दुपिं मनूत व पमेश्वरया वचन न्यंकीपिं अगमवक्तात कम जुइ मखु। झीसं थःगु वचनं यर्मियायात हमला यायेनु अले वं धाःगु छुं नं खँय् ध्यान बी मते।”
फसं छिमि सकलें फैजवाःतय्त ब्वय्कायंकी, अले छन्त ग्वाहालि याइपिन्त ज्वनाः देशं पिने यंकी। छं मभिंगु ज्या याःगुलिं छ मछालेमाली अले छन्त हेपय् याइ।
निदँया दुने जिं बेबिलोनयाम्ह जुजु नबूकदनेसरं थ्व थासं ल्ह्ययाः बेबिलोनय् यंकूगु परमप्रभुया देगःया फुक्क सामान हाकनं थ्व थासय् लित हये।
होशयाहया काय् अजर्याह व कारेहया काय् योहानान व मेपिं फुक्क जिराहा मनूतय्सं यर्मियायात धाल, “छं मखुगु खँ ल्हानाच्वंगु दु! ‘छिपिं मिश्र देशय् च्वंवने हे मते’ धकाः धायेत परमप्रभु झी परमेश्वरं छन्त छ्वयाहयादीगु मखु।
सजाँयया ई न्ह्यःने थ्यंकः वःगु दु। इमिगु पापया पलेसा काइगु ई वःगु दु। इस्राएलं थ्व खँ सी। छिमिगु यक्व पाप व तःधंगु इखयागु कारणं छंगु निंतिं अगमवक्तात मूर्ख व आत्मां जाःपिं मनूत वँय् थें जुइ।