44 “ग्यानाः बिस्युं वनीपिं गालय् लाइ। गालं च्वय् थाहां वइपिं जालय् लाइ। छाय्धाःसा मोआबय् जिं वयागु सजाँयया दँ हये,” परमप्रभुं धयादी।
हजाएलया तरवारं बचय् जूपिन्त येहूनं स्याइ, येहूया तरवारं बचय् जूपिन्त एलीशां स्याइ।
बचय्जूपिं जुक्व अपेक शहरय् बिस्युं वन। अन नं शहरया पःखाः दुनाः उपिं मध्ये निइन्हय्द्वःम्हय्सित (२७,०००) ल्हाकल। बेन-हदद नं शहरय् बिस्युं वनाः छखा छेँया दुनेया क्वथाय् सुलाच्वन।
सजाँयया दिं व तापाकं वइगु आपत विपत वइबलय् छिमिसं छु यायेगु? छिपिं ग्वाहालिया निंतिं गन वनेगु? छिमिगु धन-सम्पत्ति गन त्वःतावनेगु?
अय् पृथ्वीइ च्वंपिं फुक्क मनूत! छिमित आतंक, गाः व स्वःतिपाँचं नं पिया च्वनाच्वंगु दु।
सु ग्यानाः बिस्युं वनी, व गालय् लाइ। सु गालं थाहां वइ व स्वःतिपाँय्लय् तक्यनी। स्वर्गया झ्याः चाइ अले पृथ्वीया जग तसकं सनी।
उपिं ज्यालगय् मजूगु व न्हीकीगु खँ खः। उमिगु न्याय जुइबलय् उपिं नाश जुइ।
इपिं सुं नं बचय् जुइ मखु। छाय्धाःसा इमिगु सजाँयया दँय् जिं अनातोतया मनूतय्के विपत्ति हये।”
“तर आः जिं यक्व न्या लाइपिं छ्वये, इमिसं थुपिं मनूतय्त लाइ,” परमप्रभुं धयादी। “अनंलि जिं थःम्हं हे यक्व शिकारीतय्त छ्वये, इमिसं थुमित फुक्क पर्वत, डाँडा व गुफां मामां लिकाइ।
“उकिं इमिगु लँपु चुलुइगु जुइ। इमित खिउँगुलिइ लिनाछ्वइ, अले उकी दइ। छाय्धाःसा जिं इमिगु सजाँयया दँय् इमिके विपत्ति हये,” परमप्रभुं धयादी।
वया ज्यालाय् वःपिं सिपाइँत तग्वारापिं साचात थें च्वं। इपिं छक्वलं फहिलाः बिस्युं वनी। इपिं दी मखु, छाय्धाःसा इमिके विपत्तिया दिं, इमिगु सजाँयया दिं वयाच्वंगु दु।
हे ददानय् च्वंपिं, फहिलाः बिस्युं हुँ, तज्जाःगु गुफाय् सुला च्वँ, छाय्धाःसा एसावयात सजाँय बीगु इलय् जिं वयाके विपत्ति हये।
हे बेबिलोन, जिं छंगु लागि जाः तया। छं सी न्ह्यः हे छ उकी तक्यन। छन्त मालाः ज्वंगु दु। छाय्धाःसा छं परमप्रभुया विरोध याना जुल।
वया फुक्क द्वहंचात स्यानाब्यु! उपिं स्याइगु थासय् यंकेमाः! इमित धिक्कार दु! छाय्धाःसा इमिगु दिं वःगु दु। इमित सजाँय बीगु ई थ्यंकः वल।
उपिं ज्यालगे मजू, न्हीकीगु खँ जक खः। इमिगु न्याय जुइबलय् इपिं नाश जुइ।
छु इपिं थःगु घच्चाइपुगु ज्या याये धुंकाः लज्या चाल ला? मखु, इपिं भचा नं लज्या चाःगु मदु छाय्धाःसा इपिं लज्या चाये हे मसः। उकिं मेपिं पतन जूपिंनापं इपिं नं पतन जुइ। जिं इमित सजाँय बीबलय् इपिं नाश जुइ
जिपिं भय व थुरथुर खाखां म्वानाच्वना, भज्यंक स्यंकीगु जिमिथाय् वयाच्वंगु दु।”
सजाँयया ई न्ह्यःने थ्यंकः वःगु दु। इमिगु पापया पलेसा काइगु ई वःगु दु। इस्राएलं थ्व खँ सी। छिमिगु यक्व पाप व तःधंगु इखयागु कारणं छंगु निंतिं अगमवक्तात मूर्ख व आत्मां जाःपिं मनूत वँय् थें जुइ।
सिंहपाखें बिस्युं वनाः सुं मनूया भालूयात नापलाःगु थें वा छेँ दुहां वनाः अंगलय् ल्हाः तःबलय् सर्पं वयात न्या थें व दिं जुइ।
इपिं मध्ये दक्वसिबय् बांलाःम्ह मनू कं थें खः, दकलय् भिंम्ह धाःसा कं झाः स्वयाः ग्यानपुसे च्वनी। छिमिगु सजाँयया दिं वयाच्वंगु, गुकिया बारे छिमि पिवाः च्वंपिन्सं ख्याच्वः ब्यूगु खः। आः इपिं याकनं हे अलमल जुइ।