37 इपिं सकसिनं सँ खाःगु दु, दारी खाःगु दु। सकसिगु ल्हाः चिरिबाःगु दु। सकसिनं भांग्रां जँ त्वपूगु दु।
रूबेनं लिहां वयाः तुंथिइ स्वःबलय् योसेफयात अन मखनाः वं थःगु लं खुत।
वं थःगु लं खुत। वं थःगु म्हय् भांग्रां भुन। व थः काय्या लागि थुकथं तःन्हु तक दुःखं च्वन।
उकिं इपिं अज्ज तःसलं हाल अले इमिगु चलन कथं हि मवतले थःम्हं थःत हे तरवार व भालां घाःपाः यात।
एलियागु खँ न्यनाः आहाबं थःगु वसः खुत। अले भांग्रा हिनाः अपसं च्वन। व भांग्रा हिनाः हे द्यन, अले क्वमिलु जुयाजुल।
व मिसाया खँ न्यनाः जुजुं नुगः मछिंकाः थःगु वसः खुत। जुजु पखालय् न्यासि वनाच्वंबलय् मनूतय्सं वं थःगु म्हय् तःपालंया दुने भांग्राया वसः फिनातःगु खन।
उकिं हानूनं दाऊदया मनूतय्त ज्वनाः इमिगु दाह्री खानाबिल। अले इमिगु वसः दथुइ जँ तक हे चानाबियाः इमित लितछ्वल।
उगु हे दँय् परमप्रभुं आमोजया काय् यशैयालिसें न्ववानादिल। वय्कलं वयात थथे धयादिल, “हुँ, छंगु म्हय् च्वंगु भांग्रा त्वःति अले छंगु तुतिइ च्वंगु लाकां नं त्वः।” अले वं अथे हे यात, अले व पचिंनांगा व लाकां मदय्क हे न्यासि जुल।
नस्वाःगु अत्तरया पलेसा ध्वग्गीगु नवःगु जुइ, बांलाःगु जँनीया पलेसा खिपः जुइ, बांलाःक सँप्वः थुनातःगु सँया पलेसा सुचुक्क खाना तःगु सँ जुइ, बांलाःगु वसःया पलेसा बोराया वसः फीगु जुइ। इमिगु बांलाःसू लज्याय् हिलावनी।
थ्व खँ न्यनेवं हिजकिया जुजुं नुगः मछिंकाः थःगु वसः खुत। अले भांग्रा हिनाः परमप्रभुया देगलय् वन।
“अथे जुयाः तःधंपिं व चिधंपिं निखलः हे थ्व देशय् सी। इमित सुनानं थुनी मखु। सुं नं इमिगु निंतिं ख्वइ मखु, सुनानं थःगु म्हय् घाः याइ मखु, सुनानं छ्यंयागु सँ खाइ मखु।
थःगु दाह्री चानातःपिं, थःगु वसः खुनातःपिं व थःगु म्हय् थःम्हं हे घाः यानातःपिं चय्म्ह मनूत अन्नबलि व धुपाँय् ज्वनाः शकेम, शीलो व सामरियां परमप्रभुया देगलय् वल।
गाजायापिं मनूतय्सं नुगः मछिंकाः थःगु छ्यंया सँ खाइ। अश्कलोनयात सुम्क तइ। हे पलिश्तीतय् मैदानय् ल्यनाच्वंपिं, छिमिसं गुबलय् तक थःगु दुःख क्यनेत थथःगु म्हय् घाः यानाच्वनेगु?
“हे हेश्बोन, ख्व! छाय्धाःसा ऐ शहर नाश जुल। हे रब्बायापिं मनूत, चिल्लाय् दनाः ख्व! भांग्रा हिनाः दुखं च्वँ अले ख्वख्वं पःखाःया दुने थुखे उखे ब्वाँय् हुँ! छाय्धाःसा छिमि द्यः मोलोखयात, वया पुजाहारीत व हाकिमतनापं मेगु देशय् यंकी।
छं यानाः इमिसं थःगु सँ खाइ, अले इमिसं भांग्रा फी, अले छंगु निंतिं मनय् पीर कयाः इपिं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वइ।
“अय् सीमानिम्ह मनू, बेबिलोनयाम्ह जुजु नबूकदनेसरं टुरोसयात घेरय् यायेत थः सेनायात थुलि थाकुगु ज्या याकल कि इमिगु छेनय् च्वंगु सँ हे हाया वन, फुक्कसिगु ब्वहयागु छेंगू च्वतुत, अय्नं थुलि दुःख याना नं जुजु व सेनां छुं नं काये मखन।
इमिसं भांग्रा हिनी अले इमित आतंकं त्वपुइ। इमिगु ख्वाः लज्यां त्वपूगु जुइ अले इपिं सकसिगु सँ खाइगु जुइ।
“‘छिमिसं दुखं च्वनीबलय् थःगु म्हया छेंगुलिइ घाः याये मते। अले उकी छुं नं च्वयेगु ज्या नं याये मते। जि परमप्रभु खः।
जिं छिमिगु नखःचखःयात दुखं च्वनीगु दिनय् व छिमिगु दक्व म्येयात ख्वःसलय् हिलाबी। जिं छिपिं सकसितं भांग्रा फीकेबी अले सँ खाकेबी। याकः काय्या निंतिं दुखं च्वंथें व ईयात यानाबी। व दिं तसकं म्हाइपूगु दिं जुइ।
थःयःपिं मस्तय्गु लागि दुखं च्वनाः थःगु छेनय् च्वंगु सँ खा। थःत गिद्ध थें पाचु छ्यं दय्की। छाय्धाःसा छिमि मस्तय्त ज्वनाः छिमिगुपाखें तापाक यंकी
व चान्हिं पहाड व दिपय् चाःहिलाः थःम्हं थःत कय्पुयाः ल्वहँतं घाःपा यानाः चिल्लाय् दनाः हाला जुइ।
अले जिं जिमि निम्ह साक्षी बीपिन्त भांग्रायागु वसतं पुंकाः द्वःछि व निसः व खुइन्हु तक अगमवाणी कनेगु शक्ति बी।”