29 “मोआब गुलि तःधं जुइमाःम्ह खः धयागु खँ जिमिसं न्यनागु दु। व तसकं तःधं जुइमाःम्ह खः। वयागु फुँइ व नुगःया तःधंछुया बारे जिमिसं न्यनागु दु।
परमप्रभु तःधंम्ह जूसां वय्कलं क्वत्यका च्वनेमाःपिन्त स्वयादी। तःधंछुया जुइपिन्त धाःसा वय्कलं तापाक्कं हे म्हस्यू।
क्वमिलुपिन्त हनाबना तइ। घमण्डीत विनाशपाखे न्ह्यांवनाच्वनी।
तःधंछुया जुइम्ह व फुइँ यानाजुइम्ह मनूया नां “हेस्याइम्ह” खः, वं तःधंछुया व्यवहार याइ।
छथ्वः मनूत थज्याःपिं दु, इमिगु मिखा घमण्डं जायाच्वनी, इमिसं थःपिन्त तसकं भिंपिं ताय्काजुइ।
परमप्रभुया भय कायेगु धयागु मभिंगु मयय्केगु खः। जितः घमण्ड याइपिं, तःधंछुइपिं, मभिंगु लँय् जुइपिं व निता भाय् ल्हानाजुइपिं मनूत मयः।
परमप्रभुं धयादी, “जिं संसारय् विपत्ति हये, अले फुक्क मभिंपिं मनूतय्त सजाँय बी। तःधंछुया जूपिनिगु तःधंसू जिं मदय्काछ्वये। दया मदुपिनिगु घमण्डयात क्वमिलु यानाबी।
मोआबया घमण्डया बारे जिमिसं न्यनागु दु, इपिं गुलि तःधंसू व फुइँ यायेमाःपिं खः धकाः नं जिमिसं स्यू तर इमिगु व फुक्क फुइँ व्यर्थ खः।
आः जि, नबूकदनेसरं, स्वर्गयाम्ह जुजुयात तःधंके, वय्कःयात तःधंके, अले हनाबना याये छाय्धाःसा वय्कलं यानादीगु फुक्क खँ पाय्छि जू व वय्कःया फुक्क लँपु न्यायलं जाः। तःधंछु जुया जुइपिन्त वय्कलं क्वमिलु यानादी फु।
सुनां थःत थःम्हं तःधंकी व चिधनी। अले सुनां थःत थःम्हं चिधं ताय्की व तःधनी।”
परमेश्वरं अज्ज यक्व दया माया यानादी। धर्मशास्त्रय् थथे च्वयातःगु दु – “परमेश्वरयात तःधंछुया जुइपिं मनूत मयः। चिधंछुया जुइपिं मनूतय्त धाःसा वय्कलं यक्व दया माया यानादी।”