7 तर परमप्रभुं थ्वयात आज्ञा बियादी धुंकाः, वय्कलं थ्वयात अश्कलोनयात व समुद्र सिथय्यात हमला यायेगु आज्ञा बीधुंकाः थ्वं गय् यानाः आराम काइ?”
जितः तंम्वय्किपिं परमेश्वरयात मानय् याइ मखुपिनिगु देशय् हमला यायेत जिं अश्शूरीतय्त छ्वयाहयागु दु। लँय् च्वंगु धूयात तुतिं न्हुतुन्हू थें मनूतय्त न्हुत्तुन्हुयेत व लुतय् यानाकायेत जिं अश्शूरीतय्त छ्वयाहयागु दु।”
थ्व ज्या यायेत जिं थुपिं पवित्र मनूतय्त ल्ययागु दु। जिगु तं प्वंकेत जिं इमित सःतागु दु। इपिं जिं त्याःगुलिं लय्ताइ।
“यक्व न्हापा हे जिं अथे यायेगु ग्वसाः ग्वयागु खः धकाः छु छं गुबलें मन्यना ला? आः जिं हे व पूवंका। पखालं घेरय् यानातःगु शहरतय्त नाश यानाः द्वंचिंकेगु शक्ति जिं छन्त बिया।
“अल्छी चाचां परमप्रभुया ज्या याइम्ह मनूयात सराः लायेमा! थःगु तरवारयात हि बाः वय्के मब्यूम्ह मनूयात सराः लायेमा!
“अथवा थ्व देशया विरोधय् तरवार हयाः ‘देशया प्यखें थ्व तरवार चले जुइमा’ धकाः जिं धाल धाःसा अले जिं अन च्वंपिं मनूत व पशुत स्यानाबिल धाःसा,
“उकिं अय् सीमानिम्ह मनू, अगमवाणी ल्हा, ल्हातं ल्हातय् दा। तरवार, खः, तरवारं निकः तक पालेमा! खः, स्वकः तक नं! थ्व तरवार स्याये पालेत खः। तःधंगु नाशया निंतिं फुक्कपाखें वं इमित घेरय् याइ।
“‘व तरवार दापय् ति! अय् तरवार, छन्त दय्कूगु थासय् हे, छं पुर्खातय्गु देशय् हे जिं छंगु इन्साफ याये।
“अय् सीमानिम्ह मनू, अगमवाणी ल्हानाः थथे धा, ‘परमप्रभुं थथे धयादी, “‘छपु तरवार, ज्वय्कातःगु तरवार व प्वालप्वाल थीकातःगु तरवार,
उकिं जि, परमप्रभु परमेश्वरं धाये – जिं पलिश्तीतय्गु विरोधय् थःगु ल्हाः ल्ह्वने त्यनागु दु, जिं करेतीतय्त खतम यानाबी, समुद्र सिथय् ल्यनाच्वंपिन्त नाश यानाबी।
गुगुं शहरय् लडाइँया तुरही पुइबलय् मनूत मग्याइ ला? परमप्रभुं मछ्वतले छु गुगुं शहरय् विपत्ति वइ ला?
न्यँ, परमप्रभुं यरूशलेमय् च्वंपिं सकसित सःता च्वनादीगु दु। हे परमप्रभु! छिगु नांया भय कायेगु ज्ञान खः। “राजदण्ड व उकियात ल्यःम्हय्सिगु खँ बांलाक न्यँ।
आः छिं अमालेकीतय्त हमला या हुँ अले इमिके दुगु फुक्क छुं नं ल्यंमदय्कः भज्यंक नाश यानाब्यु। इमि फुक्क मनूत, मिसात, ल्याय्म्ह ल्यासेपिं, मचात, दुरु त्वंपिं मचात, सा द्वहं, फै-च्वलय्, ऊँट व गधा फुक्कं नाश या।’”