11 “हे मिश्र देशयाम्ह कुमारी म्ह्याय्, च्वय् गिलादय् वनाः मलम का! तर छं म्वाःम्वाकं थीथी कथंयागु वासः पाइगु, छ लाइ मखु।
इपिं नयेत फ्यतूबलय् तापाक गिलादं वयाच्वंपिं इश्माएलीतय्त खन। इमिगु ऊँटं नस्वाः वःगु मसला, पाय्गु वासः व मूर्र क्वबियातःगु दु। इपिं मिश्रपाखे वनेत्यंपिं खः।
अले इमि बौ इस्राएलं धाल, “अथे हे यायेमाः धयागु खःसा अथे हे या। व मनूयात थनया पायेगु वासः, भिंगु भिंगु कस्ति, मसला, मूर्र, पेस्ता व स्यांगुलि नं भचा भचा कोसेलि यंकि।
“अय् बेबिलोनया कुमारी म्ह्याय्, छ क्वय् क्वहां हुँ, धुलय् फेतु! अय् बेबिलोनीतय् म्ह्याय्, सिंहासन त्वःताः बँय् फेतु! आवंलि छन्त क्वमिलु व नाइसे च्वम्ह धाइ मखु।
“आः हे यर्मिया, छं इमित थ्व वचन धा, “‘जिगु मिखां मदिक्क चान्हि ख्वःबि पिहां वयाच्वनेमा। छाय्धाःसा कुमारी म्ह्याय्, जिमि मू वंपिं मनूत तसकं घाःपाः जूगु दु। इमित तःधंगु घाः जूगु दु।
“हे इस्राएली कुमारी, छ वंगु लँय् थां व झण्डा धस्वाकि। छ वःगु लँय् चिं ति लिहां वा! थुपिं थःगु शहरय् लिहां वा!
हाकनं छकः जिं छिमित दय्के, हे कुमारी इस्राएल, छन्त हाकनं दय्कीगु जुइ। छ हाकनं भुस्या ज्वनाः लसता हनीपिंनापं प्याखं हुहुं पिहां वइ।
आः बेबिलोन आकाझाकां क्वःदली, अले बेबिलोनयात कुचा कुचा याइ। वयागु निंतिं ख्व! वयागु स्याःचाःया निंतिं मलम हजि! सके व लनी ला?
छु गिलादय् मलहम मदु ला? छु अन सुं वैद्य मदु ला? जिमि मनूत छाय् मलंगु लय्?
“‘यहूदा व इस्राएलं छलिसें व्यापार यात। छंगु मालतालया पलेसा इमिसं छन्त मिन्नीतयागु छ्व अले मरि, कस्ति, चिकं व मलम बिल।
सामरियायागु घाः लनी मखु। व यहूदाय् नं वःगु दु, यरूशलेमया ध्वाखा तक नं थ्यंगु दु।
छंगु घाःयात छुं वासलं नं लंके फइ मखु। छंगु घाः तसकं ग्यानापुगु घाः खः। सुनां सुनां छंगु बांमलागु खँ न्यनी इमिसं लय्तायाः ल्हाःपा थाइ, छाय्धाःसा छंगु गुबलें मदीगु सास्ती सुनां भोगे याःगु मदु धकाः?
जिं छिमित धात्थें धाये – पुले माक्व धिबा मपुतले छिमित झ्यालखानां त्वःता हइ मखु।