25 जिं स्वया, अन मनूत मन्त, अले आकाशयापिं फुक्क झंगःत ब्वयावने धुंकल।
देशय् गुबलय् तक वा मवयाच्वनीगु? ख्यलय् च्वंगु घाँय् गुबलय् तक गनाः सुकूचिना च्वनीगु? देशय् च्वंपिं मनूतय्सं याःगु मभिंगु ज्याया कारणं पशुत व झंगःत फुक्क नाश जुइ धुंकल। छाय्धाःसा मनूतय्सं “झीत छु जुइ, वय्कलं खनी मखु” धयाच्वंगु दु।
जिं धया– जि पहाडतय्गु लागि ख्वये, जि मरुभूमिइ दुगु घाँय्ख्यःया निंतिं ख्वये, छाय्धाःसा व गने धुंकल। सुं नं अनं यात्रा याइ मखु। अन सा द्वहं मन्त। पशुत व झंगःत बिस्युं वने धुंकल।
छु! जिं थ्व खँया लागि इमित सजाँय मबियेगु ला? छु! जिं थज्याःगु जातियाके बदला मकायेगु ला?”
समुद्रयापिं न्यात, आकाशयापिं झंगःत, मैदानयापिं पशुत, जमिनय् थुखे उखे जुइपिं फुक्क प्राणी अले पृथ्वीइ दुपिं फुक्कं मनूत जिगु न्ह्यःने थुरथुर खाइ। पहाडत फातापुली, भीरत कुचा कुचा जुइ, फुक्क पःखाः दुनी।
अथे जुयाः थ्व देशं नुगः मछिंकी, थन च्वनीपिं दक्व मनूतनापं पशुत, आकाशय् ब्वइपिं झंगःत व समुद्रय् च्वनीपिं न्यात नं नाश जुइ।