20 छगू विपत्तिया लिपा मेगु विपत्ति वइ। छाय्धाःसा देश नाश जुइ धुंकूगु दु। आकाझाकां जिगु पाल नाश जुल, जि शरण कायेगु थाय् पलखं हे नाश जुल।
ग्यानापुसे च्वंगु क्वब्वाःलःया सः जिगु न्ह्यःने दु। छिगु समुद्रया तःधंगु लबुं नं जितः नुनाब्यूगु दु।
वय्कःयागु महिमां जाःगु नांया सदां प्रशंसा जुयाच्वनेमा। पृथ्वी न्यंक वय्कःयागु महिमां जायेमा। आमेन! आमेन!
छाय्धाःसा परमप्रभुं मोशायात धयादीगु दु, “इस्राएलीतय्त धा, ‘छिपिं जिराहा मनूत खः। जि पलख जक छिमिगु दथुइ वःसा जिं छिमित भस्म यानाबी। आः छिमिसं थथःगु तिसा त्वः, अले छिमित छु यायेमाः जिं बिचाः याये।’”
ततःसलं हालाः ख्व! परमप्रभुया दिं लिक्क हे वःगु दु। व दिनय् दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं नाश यानादी।
जिगु नुगः मोआबया निंतिं ख्वइ। अन च्वंपिं बिस्युं वनाः सोअर तक अले एग्लत-शलीशियाय् तक थ्यंकः वन। गुलिं ख्वख्वं लूहीतपाखे थाहां वनीगु लँय् वन। होरानैमया लँय् इमिसं थःपिनिगु नाश जूगुया निंतिं बिलाप यात।
झीगु निंतिं क्वःछिनातःगु नखःतय्गु शहर सियोनयात स्व, छिमिगु मिखां यरूशलेमयात खनीतिनि, छगू शान्ति जूगु थाय्, छगू पाल, गुबलें नं चीकाछ्वइ मखु, सुयागु कीत गुबलें नं लेहेंथना छ्वइ मखु, न त उकिया खिपः हे चफुनाछ्वइ।
थुपिं निगू खँ छन्थाय् छक्वलं छन्हुं हे वइ, काय्म्ह्याय्पिं त्वःताच्वने मालीगु अले भाःत मदय्काच्वने मालीगु। छंगु जीवनय् यक्व जादु यायेगु शक्ति दःसां अले तसकं जाःगु तन्त्रमन्त्र यायेगु शक्ति दःसां उपिं फुक्क छंगु जीवनय् व हे वइ।
“छंगु पालया थाय् अप्वय्कि। छंगु पालया पर्दात साला ताहाय्कि। छंगु खिपः ताहाकय्कि, अले छंगु कीत बल्लाकि।
इमिसं थुकियात ज्याख्यलय् मजूगु जमिन दय्काब्यूगु दु। व जिगु न्ह्यःने गंगु व झिजांमिजां दंगुथाय् जूगु दु। देशया फुक्क थाय् मरुभूमिइ जूगु दु, सुनां उकियागु वास्ता मयाः।
जितः दुःख बीपिं हे मछाले मालेमा, तर जितः धाःसा मछाले म्वाय्कादिसँ। इमित ख्यानादिसँ तर जितः ग्यायेगुपाखें बचय् यानादिसँ। इमिके आतंकया दिं हयादिसँ अले निदुगं नाशं इमित चुंचुं यानादिसँ।
जिं लडाइँया झण्डा गुबलय् तक स्वयेमाली? इमिगु तुरहीया सः गुबलय् तक न्यनेमाली?
परमप्रभुं थथे धयादी, “देश फुक्क झिजांमिजां दनी। तर उकियात भज्यंक नाश धाःसा याये मखुत।
सियोन वनेगु लँय् झण्डा धस्वाकि। लिमबाकुसे शरण कायेत बिस्युं हुँ। छाय्धाःसा जिं उत्तरपाखें विपत्ति व तःधंगु नाश हयेत्यनागु दु।”
इपिं याकनं वयेमा, झीगु मिखां ख्वःबि पिहां वय्क अले झीगु मिखासं ख्वःबि स्वः स्वः वय्क झीगु निंतिं नुगःपा दादां ख्वये मा।
जिपिं भय व थुरथुर खाखां म्वानाच्वना, भज्यंक स्यंकीगु जिमिथाय् वयाच्वंगु दु।”
“परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – जिं यरूशलेमय् अन च्वंपिं मनूत व पशुत स्यायेत जिगु प्यंगू सजाँय– तरवार, अनिकाल, गुँपशुत व महामारी छ्वयेबलय् झन गुलि बांमलाइगु जुइ!
हाय! व दिं! छाय्धाःसा परमप्रभुया दिं लिक्क दु। व ला दक्व शक्ति दुम्हपाखें सर्वनाश थें हे वइ।
“‘थुलि जुइ धुंकाः नं छिमिसं जिगु खँ मन्यन धाःसा जिं छिमित पापया न्हय्दुगं अप्वः सजाँय बी।
“‘छिपिं जिगु विरोधय् वना हे च्वन धाःसा अले जिं धा थें मयात धाःसा छिमिसं याःगु पापया हानं न्हय्दुगं अप्वः सास्ती छिमिथाय् छ्वया हये।
जि नं छिमिगु विरोधय् वने, अले छिमिगु पापया लागिं जिं न्हय्दुगं अप्वः सजाँय बी।
जि तंचायाः छिमिगु विरोधय् वने, अले छिमिगु पापया लागिं जिं छिमित हानं न्हय्दुगं अप्वः सजाँय बी।
जिं कूशनया पालय्च्वंपिं मनूतय्त दुःख जुयाच्वंगु व मिद्यानया मनूत तसकं ग्यानाः थरथर खानाच्वंगु खना।
“थ्व खलःपाखें थःपिन्त अलग ति, जिं थुमित पलखं हे सिधय्काछ्वये।”
“छिपिं थ्व खलःपाखें चिला हुँ, अले जिं थुमित पलखं हे भस्म याये।” अले मोशा व हारून बँय् भ्वपुल।
“म्ह जक स्याये फुपिं, आत्मा स्याये मफुपिंलिसे छिपिं ग्याये मते। बरु छिमिगु म्ह व आत्मा नितांयात नरकय् छ्वयादी फुम्हलिसे जक ग्याना च्वँ।
थुपिं प्रभुयागु तसकं बल्लाःगु जलं तापाक व प्रभुयागु ख्वाः तकं स्वये मखंक च्वनाच्वने माली। अले थुपिं सदांयात नाश जुयावनी।