12 तर जिगु आज्ञां तसकं फय् वइ। आः जिं इमित सजाँयया आज्ञा बी।”
वय्कलं दुष्टतय्थाय् मि व गन्धक गाय्कादी। तच्वकं क्वाःगु फय् छ्वयाः इमित सजाँय बियादी।
जिं थः प्रजायात सजाँय बी, छाय्धाःसा इमिसं पाप याःगु दु, जितः त्वःतूगु दु, मेमेपिं द्यःतय्गु निंतिं धुपाँय् च्याकूगु दु, अले थःम्हं दय्कूगु द्यःतय्त भागि याःगु दु।
उबलय् थुपिं मनूत व यरूशलेमयात थथे धाइ, “मरुभूमिया नांगा डाँडा डाँडां क्वाःगु फय् जिमि मनूत दुथाय् न्ह्याइ। थ्व अन्नय् दुगु धू व सु पुइकायंकीगु बुलुहुं वइगु फय् मखु।
स्व, व सुपाँय् थें हथासं वयाच्वंगु दु। वयागु रथ ग्वःफय् थें व वयागु सल इमा स्वयाः तसकं ब्वाँय् वनी। आः गथे याये! जिपिं नाश जुइ धुंकल।
परमप्रभुं थथे धयादी, “स्व! जिं थःम्हं हे बेबिलोनयागु विरोधय् व लेब-कमाइयापिं मनूतय्गु विरोधय् छगू नाश याइगु आत्मायात ग्वाके।
“उकिं जि, परमप्रभु परमेश्वरं थथे धाये – हे यरूशलेम, जि हे छंगु विरोधय् दु, अले मेगु जातितय्गु न्ह्यःने हे जिं थःम्हं छन्त सजाँय बी।
थः दाजुकिजातय्गु दथुइ व जियावसां, परमप्रभुपाखें छगू पुर्बया फय् मरुभूमिं जुया वइ। वयागु लःयागु मुहान सुनावनी, अले तुंथि च्वंगु लः नं सुनावनी। वयागु दक्व मूं वंगु चिज दुगु धुकुति लुतय् याइ।
अले इपिं ग्वःफय् थें तसकं ब्वाँय् वइ, वनी। इपिं दोषी मनूत खः, इमिगु बल हे इमि द्यः खः।”