17 तर उखुन्हु जिं छन्त बचय् याये। अले छ गुपिं खनाः ग्याःगु खः, छन्त इमिगु ल्हातय् बिइगु जुइ मखु,’ परमप्रभुं धयादी।
थथे जूगुयां छुं ई लिपा परमप्रभुं अब्रामयात दर्शन बियाः थथे धयादिल, “ग्याये मते अब्राम। जिं छन्त बचय् याये। जिं छन्त तःधंगु सिरपाः बी।”
दाऊदं गादयात लिसः बिल, “जि तसकं आपतय् लाःगु दु। जितः परमप्रभुया ल्हातय् हे लाके ब्यु। छाय्धाःसा वय्कः तसकं दयादुम्ह खः। तर जि मनूतय्गु ल्हातय् लाये म्वाःलेमा।”
एलियां धाल, “धात्थें जिं सेवा याना वयाच्वनाम्ह दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु म्वाःम्ह खः थें, जिं पाफयाः धाये थौं धात्थें हे जि आहाबया न्ह्यःने वने।”
उकिं ओबदिया आहाबयात नापलाः वन। अले वयात एलिया वःगु दु धकाः धाल। आहाब एलियायात नापलाः वन।
अगमवक्तां लिसः बिल, “ग्याये म्वाः, इमिपाखे स्वयाः झीपाखे यक्व मनूत दु।”
दुःखया इलय् जितः प्रार्थना या! जिं छन्त बचय् याये, अले छं जितः तःधंकी।”
इपिं छलिसें ल्वाः वइ, तर इमिसं छन्त त्याके फइ मखु, छाय्धाःसा छन्त रक्षा यायेत जि छलिसें दइ,” जि परमप्रभु न्ववानागु दु।
मत्तानया काय् शपत्याह, पशहूरया काय् गदल्याह, शेलेम्याहया काय् यहूकल व मल्कियाहया काय् पशहूरं यर्मियां सकलें मनूतय्त थथे धयाच्वंगु ताल,
“हे जिमि प्रभु, हे महाराज! थुपिं मनूतय्सं यर्मिया अगमवक्तायात तुंथिइ क्वफानाबियाः मभिंगु ज्या यात। अन व नये मखंक सी, छाय्धाःसा शहरय् आः छपा नं मरि मन्त।”
उकिं जुजुं दानिएलयात ज्वनेगु आज्ञा बिल अले इमिसं वयात हयाः सिंहत तयातःगु तःजाःगु गालय् वांछ्वल। जुजुं दानिएलयात धाल, “छं न्ह्याबलें सेवा याइम्ह छिमि परमेश्वरं छन्त बचय् यायेमा।”
“अले जुजुं इमित थथे लिसः बी – ‘जिं छिमित खःगु खँ धाये – दक्वसिबय् चीधिकःम्ह किजायात छिमिसं छु याइ, व जितः हे याःगु जुइ।’