10 अले जुजुं कूशी एबेद-मेलेकयात थथे धकाः आज्ञा बिल, “थनं स्विम्ह मनूनापं यंकाः यर्मिया अगमवक्ता अन सी न्ह्यः हे वयात तुंथिं लिका।”
जुजुं एस्तर रानीयात चुकय् दनाच्वंगु खन। एस्तर रानीयात खनाः लय्ताल, अले ल्हातय् दुगु लुँया राजदण्ड व पाखे ल्ह्वन। एस्तर वनाः राजदण्डयागु च्वकाय् ज्वंवन।
जुजु अहासूरसं रानी एस्तर व यहूदी मोर्दकैयात धाल, “हामानं थथे यहूदीतय्त नाश यायेगु कुतः याःगलिं हे ला खनि जिं हामानया फुक्क सम्पत्ति एस्तरयात बियागु, अले फाँसीया निंतिं सिँयागु थामय् यख्खाबियागु खः।
परमेश्वरं धयादी, “दुष्टतय्गु शक्ति जिं न्हंकाबी। अले धर्मीतय्गु शक्ति अप्वय्काबी।”
जुजुया नुगः परमप्रभुया ल्हातिइ दु, गुबलय् मंदइ उबलय् वय्कलं थ्वयात खुसिचाया लः थें हीकादी।
उकिं एबेद-मेलेकं उपिं मनूतय्त दरबारया धुकू क्वथाया क्वय्यागु छगू क्वथाय् यंकल। अनं भ्वाथः भ्वाथःगु वसः लिकाल, अले वं तुंथिइ यर्मियाया लागि खिपतं चिनाः व फुक्क क्वकयाबिल।
अले दरबारय् च्वनाच्वंम्ह छम्ह हाकिम कूशी एबेद-मेलेकं यर्मियायात तुंथिइ क्वफात धयागु खँ न्यन। उबलय् जुजु बेन्यामीनया ध्वाखाय् च्वनाच्वंगु खः।
“हे जिमि प्रभु, हे महाराज! थुपिं मनूतय्सं यर्मिया अगमवक्तायात तुंथिइ क्वफानाबियाः मभिंगु ज्या यात। अन व नये मखंक सी, छाय्धाःसा शहरय् आः छपा नं मरि मन्त।”