31 जिं वयात, वया सन्तान व वया भारदारतय्त इमिगु पापया लागि सजाँय बी। जिं इमिके व यरूशलेम व यहूदाय् च्वंपिन्के जिं इमिगु विरोधय् हये धयागु फुक्क नाश हये, छाय्धाःसा थ्व खँय् इमिसं ध्यान हे मब्यू।’”
परमेश्वरं इमिगु मभिंगु ज्याया पलेसा मभिं यानादी, इमिगु पापया लागि इमित नाश यानादी। परमप्रभु झी परमेश्वरं इमित नाश यानादी।
न्ह्याक्व न्वाःसां मह्यूपिं मनूत न्ह्याक्व पनेत स्वःसां छन्हु आकाझाकां नाश जुयावनी।
तर इमिसं ध्यान बियाः मन्यं वा जिगु खँय् न्हाय्पं मब्यू। इमिसं थःगु जिराहा व मभिंगु इच्छा कथं ज्या याना जुल। जिं इमित व बाचा पूरा यायेगु आज्ञा बियागु खः तर इमिसं अथे मयाः। उकिं व बाचाय् च्वयातःगु फुक्क सराः जिं इमिके हया।”
जितः दुःख बीपिं हे मछाले मालेमा, तर जितः धाःसा मछाले म्वाय्कादिसँ। इमित ख्यानादिसँ तर जितः ग्यायेगुपाखें बचय् यानादिसँ। इमिके आतंकया दिं हयादिसँ अले निदुगं नाशं इमित चुंचुं यानादिसँ।
“दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु इस्राएलया परमेश्वरं थथे धयादी, ‘स्व, जिं थःम्हं हे थ्व शहरय् व थुकिया लिक्क लाःगु गांगामय् जिं धयागु फुक्क विपत्तित हये, छाय्धाःसा इमिसं जिराहा जुयाः जिगु वचन मानय् मयाः।’”
सुं अगमवक्ता वा पुजाहारी वा मेपिं सुनानं ‘थ्व परमप्रभुया अगमवाणी खः धकाः दाबी याःसा, जिं वयात व वया परिवारयात सजाँय बी।
उकिं जिं थःम्हं हे नेहेलामय् च्वंम्ह शमायाह व वया वंशयात सजाँय बी। थ्व प्रजाया दथुइ वया सुं नं मनू म्वानाच्वनी मखु। जिं थः प्रजायात यायेगु भिंगु ज्या वं स्वये खनी मखु। छाय्धाःसा वं मनूतय्त जिगु विरोधय् विद्रोह यायेत हपाः ब्यूगु दु। जि परमप्रभुं धयागु दु।’”
“उकिं दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु परमेश्वर, इस्राएलयाम्ह परमेश्वरं थथे धयादी, ‘स्व! जिं थम्हं हे यरूशलेम व यरूशलेमय् च्वंपिं सकसिके जिं धयागु विपत्ति हयेत्यनागु दु। जिं इमित धया, तर इमिसं मन्यन, जिं इमित सःता, तर इमिसं लिसः मब्यू।’”
यहोयाकीम जुजुं याःगु थें वं परमप्रभुया मिखाय् मभिंगु ज्या यात।
जिं थःगु तं छन्त प्वंके त्यनागु दु। छंगु विरोधय् जिगु तं त्वःता हये। छंगु पहःचहःकथं जिं न्याय याये। छंगु फुक्क घच्चाइपुगु ज्याया निंतिं छन्त लिच्वः बी।
जिं माया यानाः छन्त स्वये मखु, जिं छन्त भचा नं माया याये मखु। छंगु पहःचहःकथं व छंगु दथुइ दुगु घच्चाइपुगु ज्याया निंतिं जिं छन्त सजाँय बी। “‘अले छन्त सजाँय बीम्ह परमप्रभु जि हे खः धकाः छं सी।
“‘तर छिमिसं जिगु नियम मानय् मयात धाःसा, जिगु खँ मन्यन धाःसा,
“हे यरूशलेमय् च्वंपिं मनूत, छिमिसं अगमवक्तातय्त स्याना छ्वल, अले परमेश्वरं छ्वयाहयादीपिं दूततय्त ल्वहँतं कय्का छ्वल। जिं छिमित माखां थः खाचातय्त त्वपुया तः थें गुलि बचय् यायेत स्वये धुन। अय्नं छिपिं मानय् मजू।