5 अनंलि जिं दाखमद्यया बात्चात व छुं ख्वलाचात कयाः रेकाबीतय् न्ह्यःने तयाबिया, अले इमित धया, “दाखमद्य भचा त्वँ।”
थःगु लँपुइ हुँ, थःम्हं नयेगु नसाय् लय्ताया च्वँ, लय्तातां दाखमद्य त्वँ, छाय्धाःसा छं याःगु ज्यायात परमेश्वरं ज्यू धाःगु दु।
“रेकाबीया छेँजःपिन्थाय् वनाः इपिंलिसें खँ ल्हा, अले इमित परमप्रभुया देगःया छकु क्वथाय् यंकाः दाखमद्य त्वंकि।”
“तर छिमिसं नाजिरीतय्त दाखमद्य त्वंकल, अले अगमवक्तातय्त अगमवाणी ल्हाये मते धकाः आज्ञा बिल।
इमिसं बजारय् वनाः लिहां वयाः म्हय् लः हा हा यानाः थःत च्वख मयातले नइ मखु। थुलि जक मखु, इमिसं मानय् यानाच्वंगु यक्व हे दु – ख्वलाखिला, जासिकेँसि, अले कँय्यागु थलबलय् नं लः हा हा यायेमाः।
जिं धयागु खँ छिमिसं मानय् याः ला कि मयाः धकाः स्वयेत जिं थथे च्वयागु खः।