12 “दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, ‘थ्व सुनसान मनूत व पशुत मदुगु थासय्, थुकियागु फुक्क शहरय् थः बथांतय्त आराम बीत फैजवाःतय्गु निंतिं हाकनं घाँय् दुगु ख्यःत दइ।
हे प्रिय, जितः धयाब्यु, थःगु फैच्वलय्या बथांत गन ज्वयेयंकीगु? अले न्हिनय् इमित गन तयेयंकीगु? छिकपिनि थः पासापिनि बथांया लिक्क जि छाय् थःगु छेनय् गाचां त्वपुयातःम्ह मिसा थें जुयेगु?
जितः मालीपिं जिमि प्रजाया निंतिं, शारोन फैच्वलय्त ज्वयेगु ख्यः, अले आकोरया ब्यासि धाःसा सा द्वहंतय्गु आराम कायेगु थाय् जुइ।
अले इपिं यहूदाया शहर शहरं, यरूशलेमया जःखः च्वंगु थासं, बेन्यामीन देशं, पच्छिमय् च्वंगु फेदी, पहाडी लागा व दच्छिन नेगेबं होमबलित, बलित, अन्नबलित व धुपाँय् व सुभाय्या बलित हयाः परमप्रभुया देगलय् वइ।
इपिं वयाः सियोनया तज्जाःगु थासय् म्ये हाली। अले परमप्रभुया दयाया कारणं इपिं लय्ताइ। अन्न, न्हूगु दाखमद्य व चिकं, फैच्वलय्या मस्त व सा द्वहंया मस्तय्गु कारणं इपिं तसकं लय्ताइ। इमिगु जीवन लखं प्याःगु क्यब थें जुइ। इमित हाकनं गुबलें दुःख जुइ मखु।
यहूदा व उकिया शहरय् बुँज्या याइपिं व फैच्वलय्या बथां ज्वनाजुइपिंनापं च्वनी।
छाय्धाःसा दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु, इस्राएलयाम्ह परमेश्वरं थथे धयादी – थ्व देशय् छेँ, जमिन व दाखक्यब हाकनं न्याइगु जुइ।’
यहूदायाम्ह जुजु यहोयाकीमयात थथे नं धा, ‘परमप्रभुं थथे धयादी – छं व भ्वंया थू छ्वय्काः थथे धाल, “छाय् छं व भ्वंया थूलय् बेबिलोनयाम्ह जुजु धात्थें वइ, अले थ्व देशयात नाश यानाः थनयापिं मनूत व पशुतय्त स्याइ धकाः च्वयागु?”
“जिम्ह प्रजा तंपिं फैत थें जूगु दु। इमि जवाःतय्सं इमित मखुगु लँय् यंकूगु दु। अले पहाड पहाडय् मखुगु लँय् वंके ब्यूगु दु। डाँडा डाँडाय् व पहाड पहाडय् चाःह्यु वँवं इमिसं थः च्वनीगु थाय्यात ल्वःमंकल।
अनंलि धा, ‘हे परमप्रभु, छिं थ्व थाय्यात नाश याये धयादीगु दु, अले थुकी न मनू च्वनी न पशु च्वनी, थ्व सदांया निंतिं झिजांमिजां दंगुथाय् जुइ।’
मनूतय्सं धाइ, “थ्व झिजांमिजां दंगु बुँ आः अदनया क्यब थें जुल। उपिं उजाड, नाश व ध्वस्त जूगु शहरत आः किल्लात व मनूतय्सं जाःगु दु।”
“जिगु देगः दुनाच्वंगु खंक खंकं छिपिं बांलाःगु छेँय् च्वनाच्वनेगु ई थ्व खः ला?”