21 “हे इस्राएली कुमारी, छ वंगु लँय् थां व झण्डा धस्वाकि। छ वःगु लँय् चिं ति लिहां वा! थुपिं थःगु शहरय् लिहां वा!
“थःम्हं मुंकागु थुपिं फुक्क सामान बाहेक जिं थःगु धुकुतिं लुँ व वहः बियागु दु, छाय्धाःसा जिं थः परमेश्वरया पवित्र देगःयात माया याना।
अले दुनुगलंनिसें परमप्रभु इस्राएलयाम्ह परमेश्वरयात मालाच्वंपिं इस्राएलया मेगु फुक्क कुलयापिं मनूत थः पुर्खाया परमप्रभु परमेश्वरयात बलि छायेत यरूशलेमय् वल।
थ्व खँ न्यनाः यहोशापात ग्यात। अले वं आः छु यायेगु धकाः परमप्रभुयात मालेगु क्वःछित। वं यहूदायापिं सकसितं अपसं च्वँ धकाः नं धाल।
मभिंगु ज्याखँय् विश्वास याये मते खुयाहयागु सम्पत्तिइ घमण्ड याये मते। धिबा यक्व दयावःसां उकी नुगः क्वसाय्के मते।
धन्य खः छिं बल बियादीपिं अले सियोन पर्वतय् वने मास्ति वय्काच्वंपिं मनूत।
व खनाः जिगु नुगलय् खँ वल, अले छु सय्काः कयाः धाःसा,
बेबिलोनं पिहां वा! बेबिलोनीतय्गु दथुं बिस्युं वा! लय्तातां तसलं थ्व खँ घोषणा या! पृथ्वीया कुन्चाय् थ्यंक च्वंपिन्त थ्व खँ न्यंकि! छिमिसं थथे धा, “परमप्रभुं थः दास याकूबयात त्वःतकादीगु दु।”
अले परमेश्वरं थथे धयादी, “दय्की, दय्की, मू लँ दय्की! जिमि प्रजाया लँया फुक्क पंगःत चीकाछ्व।”
हुँ, मू ध्वाखापाखें जुयाः हुँ! मनूतय्गु निंतिं लँपु दय्कि! दय्कि, मू लँ दय्कि! अन दुगु ल्वहंत चीकाछ्व। अले जाति जातितय्गु निंतिं चिंया झण्डा धस्वाकि।
उकिं छ वनाः उत्तर पाखे थ्व खँ धा, “हे विश्वास यायेबहः मजूम्ह इस्राएल, छ लिहां वा, जि छ खनाः तम्वये मखु, छाय्धाःसा जि दयामाया दुम्ह खः, जि न्ह्याबलें तंचायाच्वने मखु,” परमप्रभुं धयादी।
“अय् विश्वास याये बहःमजूपिं मनूत लिहां वा,” परमप्रभुं धयादी, “छाय्धाःसा जि छिमि मालिक खः। जिं छगू छगू शहरं छम्ह छम्ह व छगू छगू कुलं निम्ह निम्हय्सित सियोनय् हये।
हाकनं छकः जिं छिमित दय्के, हे कुमारी इस्राएल, छन्त हाकनं दय्कीगु जुइ। छ हाकनं भुस्या ज्वनाः लसता हनीपिंनापं प्याखं हुहुं पिहां वइ।
“हे मिश्र देशयाम्ह कुमारी म्ह्याय्, च्वय् गिलादय् वनाः मलम का! तर छं म्वाःम्वाकं थीथी कथंयागु वासः पाइगु, छ लाइ मखु।
“इमिसं सियोनपाखे वनीगु लँ गुगु खः धकाः न्यनी अले थःगु ख्वाः उखेपाखे स्वय्की। इपिं वयाः थःत हे परमप्रभुयाथाय् गुबलें ल्वःममंकीगु सदांया बाचाय् ची।
छिपिं तरवारं बचय्जूपिं याकनं वना हे छ्व! छगू तापाःगु देशय् परमप्रभुयात लुमंकी, अले यरूशलेमया बारे बिचाः या!”
“बेबिलोनं बिस्युं हुँ! सकलें थथःगु ज्यान बचय् यायेत बिस्युं हुँ! वयागु पापया कारणं छिपिं नाश जुइ मते। थ्व जिगु बदला कायेगु ई खः, वय्कलं वयात वं फयेमाःगु सजाँय बियादी।
परमप्रभुं थथे धयादी, “प्यकालँय् दनाः स्व! पुलांगु लँ गन दु धकाः न्यँ! भिंगु लँयागु बारे न्यँ, व लँय् हुँ! अले छिमिगु मन याउँसे च्वनी। तर इमिसं धाल, ‘जिपिं व लँय् वने मखु।’
वं जितः धाल, “अय् सीमानिम्ह मनू, छंगु मिखां स्व, अले थःगु न्हाय्पनं न्यँ, जिं छन्त छु छु क्यने उकी ध्यान ब्यु! छाय्धाःसा थुकियागु निंतिं हे जिं छन्त थन हयागु खः। छं थन छु छु खना, व फुक्क इस्राएलया घरानायात धयाब्यु!”
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “छिमित छु जुयाच्वन धयागु खँय् बांलाक बिचाः या।
जिं इमित थीथी मनूतय्थाय् छ्यालब्याल यानाः ब्यूसां, इमिसं जितः लुमंका हे च्वनी। इपिं व इमि मस्त बचय् जुइ। अले इपिं लिहां वइ।
वं इमित धाल, “छिमिसं थः मचाखाचातय्त थ्व नियमया फुक्क वचन बांलाक मानय् यायेगु आज्ञा बी फयेमाः धकाः जिं थौं छिमित बियागु आज्ञा थःगु मनय् ति।