23 स्व, तम्वय् परमप्रभुयागु ग्वःफय् मुयावइ, दुष्टतय्गु छेनय् व न्याइ।
कंया मिइ देछुइगु थल क्वाये न्ह्यः व वाउँगु जूसां गंगु जूसां उकियात फसं पुइकायंकू थें वय्कलं दुष्ततय्त पुइकायंकादी।
वाफय् वः थें छिमित आपत वइ, ग्वःफय् वः थें छिमित दुःख जुइ।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “स्व, विपत्ति छगू जातिं मेगु जाति तक न्यनावनी। पृथ्वीयागु कुन्चां तःधंगु ग्वःफय् वयाच्वंगु दु।”
उबलय् थुपिं मनूत व यरूशलेमयात थथे धाइ, “मरुभूमिया नांगा डाँडा डाँडां क्वाःगु फय् जिमि मनूत दुथाय् न्ह्याइ। थ्व अन्नय् दुगु धू व सु पुइकायंकीगु बुलुहुं वइगु फय् मखु।
थ्व लँपु जुयावनीपिं सकलें मनूत, छु छिमित थुकियागु छुं वास्ता मदु ला? प्यखेरं स्व व बिचाः या, थःगु तःधंगु तंया दिनय्, परमप्रभुं जितः बियादीगु दुःखकष्ट थें ज्याःगु मेगु छुं दुःख दु ला?
परमप्रभु शत्रुतय्थाय् खनेदः वइ अले वय्कःया वाण हाबलासा थें थी। दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं तुरही पुयादी, अले दच्छिनयागु ग्वःफसय् जुयाः वय्कः झायादी।