31 परमप्रभुं धयादी, “स्व, जि थःगु खँयात ‘प्रभुं धयादीगु खः’ धकाः धाइपिं अगमवक्तातय्गु विरोधय् दु।
केनानाया काय् सिदकियाहं नयागु नेकूत दय्काः थथे धाल, “परमप्रभुं थथे धयादी, ‘थुपिं नेकुलिं छिमिसं अरामीतय्त इपिं नाश मजुतले च्वयाच्वनी।’”
उकिं इस्राएलयाम्ह जुजुं प्यसःम्ह अगमवक्तातय्त मुंकाः इमित न्यन, “जिं रामोत-गिलादय् हमला याये ला कि मयाये?” इमिसं लिसः बिल, “हमला यानादिसँ, छाय्धाःसा परमेश्वरं व छिगु ल्हातय् तयादी।”
दर्शन खनीपिन्त इमिसं धाइ, “आः थनिंनिसें दर्शन मखनेमा!” इमिसं अगमवक्तातय्त धाइ, “जिमित खःगु खँया दर्शन कने मते!” “जिमित यःगु खँ जक धा, मखुगु अगमवाणी कँ!
जितः हेला याइपिन्त इमिसं थथे धयाच्वनीगु, ‘छिमित शान्ति दइ धकाः परमप्रभुं धयादीगु दु,’ अले थःगु हे मनयागु बिचाःकथं जुइपिं सकसितं थुमिसं थथे धाइगु, ‘छिमित छुं जुइ मखु।’”
“अथे जुया,” परमप्रभुं धयादी, “जि छम्हय्सिनं मेम्हय्सिगु वचन खुयाः जिगु वचन खः धकाः धयाजुइपिं अगमवक्तातय्गु विरोधय् दु।”
परमप्रभुं धयादी, स्व, जि मखुगु म्हगसयात कनाजुइपिं अगमवक्तातय्गु विरोधय् दु। इमित जिं छ्वयाहयागु नं मखु, ल्ययागु नं मखु। अय्नं इमिसं व म्हगस जि प्रजायात धयाः इमित अलमलय् यानाबी। इमिसं थुपिं मनूतय्त भचा नं फाइदा बी मखु,” परमप्रभुं धयादी।
अले यर्मिया अगमवक्तां हनन्याह अगमवक्तायात धाल, “अय् हनन्याह, न्यँ, छन्त परमप्रभुं छ्वयाहयादीगु मखु। अय्नं छं थुपिं मनूतय्त मखुगु खँय् विश्वास याकेब्यूगु दु।
व हे दँया न्हय्गूगु लाय् हनन्याह अगमवक्ता सित।
सुं मखुगु खँ ल्हाइम्ह व ध्वंलाइम्ह मनुखं ‘जिं छंगु लागि यक्व दाखमद्य व अय्लाःया लागि अगमवाणी याये’ धकाः धाल धाःसा अज्याःम्ह अगमवक्तायात हे थुपिं मनूतय्सं यय्की।
अय्नं जिं आज्ञा मबियागु वचन जिगु नामय् न्ववाइम्ह वा मेपिं द्यःतय्गु नामय् न्ववाइम्ह अगमवक्तायात स्याना छ्वयेमाः।”