18 थुपिं अगमवक्तात मध्ये सुं नं परमप्रभुया सभाय् च्वंगु मदु। थुपिं मध्ये सुनानं वय्कःयात खंगु मदु वा वय्कःया वचन न्यंगु मदु। थुपिं मध्ये सुनानं वय्कःया वचन ध्यान बियाः न्यंगु मदु।
अले केनानाया काय् सिदकियाहं मीकायाया लिक्क वयाः वयागु न्यतालय् चाराक्क दायाः न्यन, “परमप्रभुया आत्मा जितः त्वःताः छनापं खँ ल्हायेत गथे यानावल?”
अले केनानया काय् सिदकियाहं मीकायाया लिक्क वयाः वयागु नेतालय् ल्हातं चाराक्क दायाः न्यन, “धात्थें परमप्रभुया आत्मां जिनापं खँ मल्हासे छनापं जक खँ ल्हाःगु धकाः मतिइ तया ला?”
मनुखं परमेश्वरयात ज्ञान स्यने फइ ला? छाय्धाःसा वय्कलं स्वर्गय् दुपिन्त नं न्याय यानादी।
“न्यनादिसँ, अय्यूब, जिगु खँ ध्यान बियाः न्यनादिसँ! सुम्क च्वनादिसँ, जि न्ववाये।
परमप्रभुया ग्याःभय काइपिन्त वय्कलं थः पासा थें यानादी, अले वय्कलं इमित बाचायागु खँ कनादी।
तर इपिं जिगु सभाय् च्वंगु जूसा इमिसं जि प्रजायात जिगु वचन न्यंकीगु जुइ। अले इमित मभिंगु लँपाखें व इमिसं यानाच्वंगु मभिंगु ज्यापाखें लित हइगु जुइ।
धात्थें हे परमप्रभु परमेश्वरं थः दास अगमवक्तातय्त थःगु योजना मक्यंसे छुं नं यानादी मखु।
आवंनिसें जिं छिमित दास धकाः धाये मखुत, छाय्धाःसा मालिकं याःगु ज्याखँ दासं सी मखु। जिं छिमित जिमि पासापिं धकाः धयागुलिं बाःनं जितः धयादिक्व खँ जिं छिमित धयागु दु।
धर्मशास्त्रय् थथे च्वयातःगु दु – “प्रभुयागु मन सुनां सीके फु? प्रभुयात स्यने फुम्ह सु दु?” न्ह्यागु हे जूसां झी विश्वासीतय्के ख्रीष्टयागु मन दु।