13 “सामरियायापिं अगमवक्तातय्के जिं छगू घच्चाइपुगु खँ खना। इमिसं बालद्यःया नामय् अगमवाणी ल्हात अले जि प्रजायात मखुगु लँय् यंकल।
एलियां इमित धाल, “बालया अगमवक्तातय्त ज्वँ, इपिं छम्हय्सित नं त्वःते मते।” मनूतय्सं इमित ज्वन। अले एलियां इमित क्वय् कीशोन खुसिइ यंकाः स्यात।
अथेजूसां मनश्शें यहूदायापिं मनूतय्त ततःधंगु पाप याकल। उपिं पाप परमप्रभुं इस्राएलीतय् न्ह्यःनं लिनाछ्वःपिं जातितय्गु पाप स्वयाः तःधं।
थुपिं मनूतय् नायःतय्सं इमित मखुगु लँय् यंकूगु दु अले इमित इतिमिति कंका ब्यूगु दु।
‘परमप्रभु गन दी?’ धकाः पुजाहारीतय्सं मन्यं। व्यवस्था स्यनीपिन्सं नं जितः म्हमसील। शासकतय्सं नं जिलिसें विद्रोह यात, अगमवक्तातय्सं बालद्यःया नामय् अगमवाणी ल्हात अले ज्यालगे मजूपिं मूर्तितय्त पुजा यात।
परमप्रभुं धयादी, स्व, जि मखुगु म्हगसयात कनाजुइपिं अगमवक्तातय्गु विरोधय् दु। इमित जिं छ्वयाहयागु नं मखु, ल्ययागु नं मखु। अय्नं इमिसं व म्हगस जि प्रजायात धयाः इमित अलमलय् यानाबी। इमिसं थुपिं मनूतय्त भचा नं फाइदा बी मखु,” परमप्रभुं धयादी।
“छथू थूतुलातःगु भ्वँ कयाः उकी इस्राएल, यहूदा व मेगु फुक्क जातिया बारे जिं छन्त धयागु फुक्क खँ च्व। योशियाह जुजुया पालय् जिं छलिसें खँ ल्हानागु दिनंनिसें थौं तक जिं छु छु धया, व फुक्क खँ च्व।
वेश्या ज्याय् मन बीत, दाखमद्य व न्हूगु दाखमद्यं यानाः जिमि मनूतय्गु दुग्यां मदया वःगु दु।
इमिसं थःगु सिँया मूर्तिनापं सल्लाह काइ, इमिसं सिँया कथिं लिसः काइ, वेश्या ज्या याइगु आत्मां मखुगु लँय् यंकी, अले इपिं परमेश्वर प्रति विश्वास यायेबहः जुइ मखु।
थुपिं फुक्व याकूबया अपराध व इस्राएलया घरानाया पापया कारणं जूगु खः। याकूबया अपराध छु खः लय्? छु व सामरिया मखु ला? यहूदाया द्यःपुजा याइगु थाय् गन दु? छु व यरूशलेम मखु ला?