11 “अले यहूदाया जुजुया घरानायात थथे धा, ‘परमप्रभुया वचन न्यँ,
जुजु व राजमातायात धा, “सिंहासनं कुहां वा, छाय्धाःसा छिमिगु छेनं गौरवं जाःगु मुकुट कुतुं वनी।”
इमित थथे धा, ‘थुपिं ध्वाखां दुहां वनीपिं अय् यहूदाया जुजु व यहूदाया फुक्क मनूत, अले यरूशलेमयापिं सकलें मनूत, परमप्रभुया वचन न्यँ!
अय् दाऊदया घराना, परमप्रभुं थथे धयादी, “‘सुथ पतिकं न्याय या, सुयातं लुतय् याःगु खः वयात अत्याचार याःम्हय्सिगु ल्हातं त्वःतकि। मखुसा छिमिगु मभिंगु ज्यां यानाः जिगु तं मि थें ह्वानाह्वाना च्याइ। सुनानं उकियात क्वलाके फइ मखु।
परमप्रभुं जितः थथे धयादी, “यहूदाया जुजुया दरबारय् वनाः थ्व खँ धा,
अथे जुयाः यहूदाया जुजु योशियाहया काय् यहोयाकीमया बारे परमप्रभुं थथे धयादी, “‘हाय, जिमि किजा! हाय, जिमि केहेँ!’ धयाः इपिं वयागु निंतिं ख्वइ मखु। ‘हाय, जिमि मालिक! हाय, वय्कःया गौरव!’ धयाः इपिं वयागु लागि ख्वइ मखु।
अले जिं धया, “हे याकूबया नायःत, हे इस्राएलया घरानायापिं शासकत, ध्यान बिया न्यँ। न्याययात सिकाकायेगु छु छिमिगु ज्या मखु ला?