वं परमप्रभुयात धाल, “प्रभु, जिं थःगु देश त्वःते न्ह्यः थ्व हे खँ धयागु मखु ला? उकिं हे ला जि तार्शीशपाखे बिस्युं वनेत्यनागु खः। छि दया माया दीम्ह, तंचायेत लिबाकादीम्ह, नुगः क्यातुम्ह व सजाँय बी मयःम्ह खः धकाः जिं स्यू।
थ्व देशया फुक्क जमिन चि व गन्धकं झौ जुइ। अन छुं पी नं मज्यू, छुं बुया नं वइ मखु, अन घाँय् तक नं बुयावइ मखु। थ्व परमप्रभुं थःगु तंम्वय् नाश यानादीगु सदोम व गमोरा, अदमा व सबोयीम थें जुइ।