13 परमप्रभुया लागि म्ये हा! परमप्रभुया प्रशंसा या! वय्कलं मगाःमचाःपिनिगु प्राणयात दुष्टतय्गु ल्हातं त्वःतकादी।
थ्व दुःखीम्ह मनुखं सःतल, परमप्रभुं न्यनादिल, अले फुक्क दुःखकष्टपाखें वयात बचय् यानादिल।
परमप्रभुं मगाःमचाःपिनिगु सः न्यनादी। अले कुना तःपिं थः मनूतय्त ल्वःमंकादी मखु।
जुजुं चीमिपिन्त नं उतिग्यंक बिचाः यायेमा, मगाःमचाःपिन्त ग्वाहालि यायेमा अले इमित क्वत्यलातःपिन्त न्हंकाछ्वयेमा।
मगाःमचाःपिं व चीमिपिनिगु निंतिं, छि बल्लाःगु शरण कायेगु थाय् जुयादीगु दु। छि इमिगु निंतिं ग्वःफय् वइबलय् शरण कायेगु थाय् व क्वइगु निभालं बचय् जुइत किचः जुयादीगु दु। दयामदुपिं मनूतय्सं पखालय् ग्वःफय् जू वः थें,
“मभिंपिं मनूतय्गु ल्हातं जिं छन्त बचय् याये, अले दयामाया मदुपिनिगु ल्हातं जिं छन्त त्वःतके।”
परमप्रभुं थथे धयादी, “लय्तातां याकूबया मनूतय्गु निंतिं म्ये हा! ततःधंगु जातिया निंतिं तःसलं हा! तःसलं प्रशंसा यानाः धा, ‘हे परमप्रभु, थः प्रजा, इस्राएलया ल्यनाच्वंपिन्त उद्धार यानादिसँ।’