14 अले यर्मिया तोपेतं लिहां वल, गन परमप्रभुं वयात अगमवाणी ल्हायेत छ्वयादीगु खः। व परमप्रभुया देगलय् वन अले वं देगःया चुकय् दनाः फुक्कसित थथे धाल,
अले यहोशापातं परमप्रभुया देगलय् न्हूगु चुकया न्ह्यःने यहूदा व यरूशलेमया सभाय् दनाः
परमप्रभुं जितः थथे धयादिल, “यहूदाया जुजुपिं दुनेपिने जुइगु मनूतय्गु ध्वाखा व यरूशलेमया मेमेगु ध्वाखाय् वनाः दँ।
व हे वचन यर्मियां यहूदायापिं फुक्क मनूत व यरूशलेमयापिं फुक्क मनूतय्त धाल। व वचन थ्व खः –
“परमप्रभुं थथे धयादी – परमप्रभुया देगःया चुकय् दँ, अले परमप्रभुया देगलय् आराधना यायेत वःपिं यहूदाया शहर शहरयापिं फुक्कं मनूतय्त जिं छन्त इमित धाः धकाः आज्ञा बियागु फुक्क खँ धा, छता खँ नं त्वःफिके मते।
परमप्रभुया देगलय् दनाच्वंपिं पुजाहारीत व सकलें मनूतय् न्ह्यःने यर्मिया अगमवक्तां हनन्याह अगमवक्तायात लिसः बिल।
“छिमिसं वनाः देगलय् च्वनाः थ्व न्हूगु जीवनयागु खँ मनूतय्त न्यंकाब्यु।”