17 जिगु निंतिं छि भयया कारण जुयादी मते। विपत्तिया दिनय् छि हे जिगु शरण कायेगु थाय् खः।
छाय्धाःसा जि परमेश्वरपाखें वःगु विपत्ति खनाः जि ग्याः। वय्कःया गौरवं यानाः जिं थथे याये फइ मखु।
धन्य खः इपिं, गुपिन्सं छुं मदुपिनिगु च्यूताः काइ। इमित दुःख जुइबलय् परमप्रभुं ग्वाहालि यानादी।
तर जिं ला छिगु शक्तिया म्ये हाले। छिगु मदिक्क दयाच्वनीगु मायाया म्ये जिं सुथ न्हापां न्ह्याबलें हाले। छिं जितः जिगु दुःखकष्टया इलय् शरण बियादीगु दु।
हे परमप्रभु, जिगु बल व जिगु किल्ला, दुःखया दिनय् जिगु शरण कायेगु थाय्, पृथ्वीयागु ताताःपाःगु थासं जाति जातितय्सं छिथाय् वयाः धाइ, “जिमि तापाःबाज्यापिन्के ला फताहा द्यःत, ज्यालगे मजूगु मूर्तित बाहेक मेगु छुं नं मदु।
हे परमप्रभु, छि इस्राएलया आशा खः। छितः त्वःतिपिं सकलें मछालेमाली। छिपाखें फस्वयावनीपिं धुलय् च्वयातःगु नां थें मदयावनी, छाय्धाःसा इमिसं छि परमप्रभु म्वाःगु लःया मुहानयात त्वःतूगु दु।
“धन्य खः व मनू, गुम्हय्सिनं परमप्रभुयागु भलसा काइ, गुम्हय्सिगु आशा परमप्रभु खः।
परमप्रभु सियोनं तस्सलं हालादी। वय्कःया सः यरूशलेमं वःगु नँ न्याःगु सः थें च्वं। आकाश व पृथ्वी थुरथुर खाइ। परमप्रभु धासाः थः प्रजाया निंतिं शरण कायेगु थाय् व इस्राएलया मनूतय्गु निंतिं किल्ला जुयादी।
परमप्रभु भिंम्ह खः, दुःखया इलय् वय्कः शरण कायेगु थाय् खः। वय्कःयाके भलसा तइपिन्त वय्कलं सुसाकुसा यानादी।
अय्जूगुलिं परमेश्वरं बियादीगु फुक्क ल्वाभः ज्वँ। अले मभिंगु इलय् शैतानं हय्क्काः वःसां छिपिं व नाप ल्वाये फइ। अले लिपा तकं छिपिं त्याना हे च्वनी।