6 “अथे जुयाः तःधंपिं व चिधंपिं निखलः हे थ्व देशय् सी। इमित सुनानं थुनी मखु। सुं नं इमिगु निंतिं ख्वइ मखु, सुनानं थःगु म्हय् घाः याइ मखु, सुनानं छ्यंयागु सँ खाइ मखु।
अथे जुयाः परमप्रभुं इमित हमला यायेत बेबिलोनयाम्ह जुजुयात हयादिल। व जुजुं यहूदाया ल्याय्म्हपिं मिजंतय्त देगः दुने तरवारं स्यात। वं ल्याय्म्हपिं, ल्यास्यपिं, बुरापिं, मिसा मिजं, कमजोरपिं सुयातं नं बाकि मतः। इपिं सकसितं परमेश्वरं वयागु ल्हातय् बियादिल।
व दिंखुन्हु प्रभु, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं छिमित ख्वयेत व विलाप यायेत, छेनय् सँ खायेत व भांग्रा फीत सःतादिल।
पुजाहारी व प्रजा, मालिक व च्यः, न्याइपिं व मिइपिं, त्यासा काइपिं व त्यासा बिइपिं, तःमिपिं व मगाःमचाःपिं फुक्कसिगु दशा अथे हे जुइ।
छं इमित धा, ‘परमप्रभुं थथे धयादी – जिं थःम्हं हे थ्व देशय् च्वंपिं सकसितं, दाऊदया वंशया राजगद्दीइ च्वंपिं जुजुपिं, पुजाहारीत, अगमवक्तात व यरूशलेमय् च्वंपिं सकसितं दाखमद्यं काय्काबी।
“इपिं ग्यानापुगु ल्वचं सी। इमिगु लागिं सुं नं ख्वइ मखु वा सुनानं इमित थुनी मखु। इपिं बँय् फोहर थें लानाच्वनी। इपिं तरवार व अनिकालं नाश जुइ, इमिगु सीम्ह आकाशयापिं झंगःपन्छित व पृथ्वीयापिं पशुतय्गु नयेगु नसा जुइ।”
थःगु दाह्री चानातःपिं, थःगु वसः खुनातःपिं व थःगु म्हय् थःम्हं हे घाः यानातःपिं चय्म्ह मनूत अन्नबलि व धुपाँय् ज्वनाः शकेम, शीलो व सामरियां परमप्रभुया देगलय् वल।
गाजायापिं मनूतय्सं नुगः मछिंकाः थःगु छ्यंया सँ खाइ। अश्कलोनयात सुम्क तइ। हे पलिश्तीतय् मैदानय् ल्यनाच्वंपिं, छिमिसं गुबलय् तक थःगु दुःख क्यनेत थथःगु म्हय् घाः यानाच्वनेगु?
इपिं सकसिनं सँ खाःगु दु, दारी खाःगु दु। सकसिगु ल्हाः चिरिबाःगु दु। सकसिनं भांग्रां जँ त्वपूगु दु।
“‘थःगु सँ खानाः वांछ्वयाब्यु, नांगा डाँडा डाँडाय् वनाः ख्व! छाय्धाःसा परमप्रभुं तंचायाः थ्व पुस्तायात इन्कार यानाः त्वःतादीगु दु।’”
मनूतय्सं माया यानाः सेवा याःगु, सल्लाह काःगु व पुजा याःगु सूर्य, तिमिला व आकाशया नगुतय्गु न्ह्यःने उपिं क्वँय्त ब्वइ। मुनाः चिहानय् थुनीगु पलेसा उपिं क्वँय् बँय् साः थें लानाच्वनी।
“‘छिमिसं न्हकुइ च्वंगु सँ खाये मते। अले दाह्रीया कुन्चा कुन्चा नं चाये मते।
“‘छिमिसं दुखं च्वनीबलय् थःगु म्हया छेंगुलिइ घाः याये मते। अले उकी छुं नं च्वयेगु ज्या नं याये मते। जि परमप्रभु खः।
परमप्रभुं आज्ञा बियादीगु दु, वय्कलं ततःखाःगु छेँ कुचा कुचा यानादी अले चिचिखाःगु छेँ धू यानादी।
अनंलि वय्कः थकालियागु छेँय् झाल। अन सी बाजं थानाच्वंपिं व ख्वया च्वंपिं मनूत खनाः
छिपिं परमप्रभु छिमि परमेश्वरया मनूत खः। सिनावंम्ह मनूया लागि दुखं च्वनीबलय् छिमिसं थःगु म्हय् घाः याये मते अथवा मेपिंन्सं याःथें छ्यंया न्ह्यःने च्वंगु सँ खाये मते।
अले जिं सिंहासनयागु न्ह्यःने तःधंपिं व चिधंपिं सीपिं दनाच्वंगु व सफूत पुइकातःगु खना। मेगु छगू सफू नं पुइकल, थ्व सफू जीवनयागु सफू खः। अले इमिसं याःगु ज्या स्वयाः जीवनयागु सफुलिइ च्वया तः थें सीपिं फुक्कसित न्याय यात।
अले पृथ्वीइ च्वंपिं जुजुपिं, ततःधंपिं मनूत, सेनापतित, तःमिपिं, बल्लाःपिं, दास व दासमखुपिं, फुक्कं गुफा व तःग्वःगु ल्वहंया कापिचाय् सुचूवन।