2 “थ्व थासय् छं ब्याहा याये व काय्म्ह्याय्पिं बुइके मज्यू।”
अले लोतं पिने वनाः थः म्ह्याय्पिंलिसे ब्याहा याइपिं मनूतय्त धाल, “याकनं थ्व थाय् त्वःताः पिहां हुँ। परमप्रभुं थ्व शहरयात नाश यानादीत्यंगु दु।” वया जिलाजं जुइपिन्सं धाःसा वं ख्याः याःगु जुइ धकाः च्वन।
परमप्रभुया थ्व वचन जिथाय् वल-
छाय्धाःसा थ्व देशय् बूपिं काय्म्ह्याय्पिं व इमित बुइकिपिं मां-बौया बारे परमप्रभुं थथे धयादी,
ब्याहा यानाः काय्म्ह्याय्पिं दय्कि, काय्पिनिगु लागि भमचात हजि, अले म्ह्याय्पिन्त ब्याहा यानाब्यु, इमिसं मस्त दय्केमा। अन थःपिनिगु ल्याः अप्वय्कि, ल्याः कम जुया मवनेमा।
“नखःबलय् मनूत मुं थें, छिं जिगु प्यखेरं आतंक मुंकादिल। परमप्रभुया तंया दिनय् सुं छम्ह न बिस्युं वने फत न बचय् जुल। जिं हे ब्वलंका तःधिक यानातयापिन्त जिमि शत्रुं सिधय्का बिल।”
प्वाथय् दुपिं व दुरुत्वंम्ह मचा दुपिं मिसातय्त तसकं सास्ती जुइ।
प्वाथय् दुपिं व दुरुत्वंम्ह मचा दुपिं मिसातय्त तसकं सास्ती जुइ। छाय्धाःसा अबलय् थ्व देशय् तसकं दुःखकष्ट जू वइ, अले थन च्वंपिन्सं परमेश्वरयागु तं फयेमाली।
छाय्धाःसा अज्याःगु दिं नं वइतिनि, गुबलय् मनूतय्सं मचा मदुपिं, मचा बुइके मलंपिं व मचायात दुरु त्वंके मलंपिं धन्यपिं खः धकाः धाइ।