17 मोजमज्जा यानाजुइपिनिगु पुचलय् जि गुबलें मच्वना। इपिंलिसें न्ह्याइपुकेगु ज्या नं याना मजुया। छिगु ल्हाः जिके दुगुलिं जि याकःचा हे च्वना। छिं जितः तमं जाय्कादीगु खः।
धन्य खः व मनू, गुम्ह दुष्टतय्गु खँय् जुइ मखु, गुम्ह पापीतय्गु लँय् दनी मखु, अले गुम्ह कर्पिन्त क्वह्यंका जुइपिनिगु पुचलय् च्वनी मखु।
जि न्ह्यः धयागु हे तनेधुंकल। जि पलिइ च्वंम्ह याकः झंगः थें जुइ धुन।
स्व, थौं जिं छन्त जाति जाति व राज्य राज्यया अधिकार बी, इमित लेहें थनेगु व स्यंकेगु, नाश यायेगु व वांछ्वयेगु, दय्केगु व पीगु अधिकार छन्त बी।”
तर छिमिसं ध्यान बियाः मन्यन धाःसा छिपिं तःधंछु जूगुलिं जि याकःचा ख्वये। परमप्रभुया बथांयात ज्वना यंकूगु जुयाः जि ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वये, अले जिगु मिखां ख्वबिया धाः पिहां वइ।
“भ्वय् जुयाच्वंगु छेँय् छ दुहां वने मते अले इपिंलिसें नये त्वनेत फेतुये मते।
तर जि परमप्रभुया तमं जाःगु दु, अले जिं थुकियात पनातये मफु। “थुकियात लँय् दुपिं मस्तय्थाय् व ल्याय्म्हपिं मनूत मुनाच्वंथाय् प्वंकाब्यु! छाय्धाःसा कलाः भाःतपिं सकसितं ज्वनाः यंकीगु जुइ। बाज्यःवंपिं व ज्याथपिं तकं बचय् जुइ मखु।
परमप्रभुं वयात दुःखकष्ट बियादीगुलिं सुम्क व याकःचा हे च्वनेमा।
“जिगु खँ थन हे सिधल। जि दानिएल तसकं ग्यात, जिगु ख्वाः हे वँचुसे च्वन। अय्नं जिं थ्व खँ थःगु मनय् हे तया।”
अले परमप्रभुया दूतं धाल, “हे दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु, न्हयेदंनिसें छि यरूशलेम व यहूदाया शहरतलिसे तंचायादीगु दु। ग्वःन्हु तक छिं इमित दया यानादी मखु?”
अले हानं प्रभुं थथे धयादीगु दु – “छिपिं इमिगु पुचलं पिहां वा, अले छखे च्वँ। अशुद्ध खँ थी मते। अले जिं छिमित थः मनू याये।