4 देशय् वा मवःगुलिं जमिन चिरिबाये धुंकल। बुँज्या याइपिन्सं नुगः क्वतुंगुलिं थःगु छ्यं त्वपुइ।
अनं नं लज्या चायाः छ छेनय् ल्हाः तयाः अथें लिहां वइ। छाय्धाःसा छं सुयात सुयात भलसा यात, इमित परमप्रभुं इन्कार यानादीगु दु। इपिंपाखें छन्त ग्वाहालि दइ मखु।
उकिं परमेश्वरं बसन्तया वा वयेगु दिकाब्यूगु दु, वा वइ मखु। अय्नं छंगु ख्वाः वेश्यायागु थें च्वं। छ लज्या चाये हे मसः।
अय् बुँज्या याइपिं, निराश जु। अय् दाखमा पीपिं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्व। छ्व व तछ्वया लागिं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्व, छाय्धाःसा बुँयागु अन्न नष्ट जूगु दु।
पुसा चाग्वारा क्वय् सेकुन, धुकुति उजाड यानाबिल, अले अन्नया धुकुति न्हनावन, छाय्धाःसा अन्न सुकूगनावने धुंकल।
“‘थुलि जुइ धुंकाः नं छिमिसं जिगु खँ मन्यन धाःसा जिं छिमित पापया न्हय्दुगं अप्वः सजाँय बी।
मनूत शहर शहर जुयाः लःया निंतिं धेधे चुइक जुयाजुल, तर त्वनेत माक्व मदु, अथे जूसां छिपिं जिथाय् फहिला मवः,” परमप्रभुं धयादी।
थ्व देशया फुक्क जमिन चि व गन्धकं झौ जुइ। अन छुं पी नं मज्यू, छुं बुया नं वइ मखु, अन घाँय् तक नं बुयावइ मखु। थ्व परमप्रभुं थःगु तंम्वय् नाश यानादीगु सदोम व गमोरा, अदमा व सबोयीम थें जुइ।