3 वया भारदारतय्सं थः च्यःतय्त लः काय्के छ्वइ। इपिं तुंथिइ वनी, तर इमित लः दइ मखु। इपिं खालिगु लः थल ज्वनाः लिहां वइ। इमिसं निराश जुयाः व लज्या चायाः थःगु छ्यं त्वपुइ।
तर दाऊद थःगु छ्यं त्वपुयाः खालि तुतिं ख्वख्वं जैतून डाँडाय् थहां वन। वनापं दुपिं फुक्क मनूत नं थथःगु छ्यं त्वपुयाः ख्वख्वं च्वय् थहां वन।
जुजुं थःगु ख्वाः त्वपुयाः ततसलं थथे धाल, “हे जिकाय् अब्शालोम! हे अब्शालोम, जि पुताः, जिकाय्!”
छुं ई लिपा देशय् वा मवःगुलिं व खुसिचा गना वन।
“हिजकियायागु खँ न्यने मते। अश्शूरयाम्ह महाराजं थथे धयादी – छिपिं जिनापं मिलय् जूवःसा अले पिहां वयाः जिथाय् वःसा, छिपिं फुक्कसिनं थथःगु दाखमाया फल व यःमरिमाया फल नयेखनी, अले थथःगु त्यांकिपाखें लः त्वनेखनी।
अनंलि मोर्दकै जुजुया मू ध्वाखाय् तुं लिहां वन। हामान धाःसा मछाय्काः नुगः पिच्याकाः हथासं थःगु छेँय् लिहां वन।
इपिं मछाल छाय्धाःसा इपिं लः दइ धकाः ढुक्क जूगु खः। अन निराश जुइत जक इपिं अन थ्यनी।
जिमि शत्रुतय्त बदनामं त्वपुइमा, इमिसं थःगु लज्या जामा थें फीमा।
जितः स्यायेत स्वःपिं लज्या चाये मालेमा, अले इतिमिति कनेमा। जिगु दुःखय् लय्तायाजूपिं लिज्यां वनेमा, अले मछालाः जुइमा।
देशय् वा मवःगुलिं जमिन चिरिबाये धुंकल। बुँज्या याइपिन्सं नुगः क्वतुंगुलिं थःगु छ्यं त्वपुइ।
जितः छाय् दुःख जुया तुं च्वंगु? जिगु घाःपाः छाय् तसकं स्याःगु व मलंगु? छु छि जिगु लागि धोखा बीगु खुसिचा थें व लः मदुगु मुहान थें खः ला?
“छाय्धाःसा जिमि प्रजां निगू पाप याःगु दु, जि जीवन बीगु लःया मुहानयात इमिसं त्वःतूगु दु। अले थःगु निंतिं लः मच्वनीगु प्वाःगंगु त्यांकि दय्कूगु दु।”
अनं नं लज्या चायाः छ छेनय् ल्हाः तयाः अथें लिहां वइ। छाय्धाःसा छं सुयात सुयात भलसा यात, इमित परमप्रभुं इन्कार यानादीगु दु। इपिंपाखें छन्त ग्वाहालि दइ मखु।
तर परमप्रभु बहादुर सिपाइँ थें जिलिसें दु। उकिं जितः क्वत्यलिपिं लुफिं हायाः दइ। इमिसं जितः त्याके फइ मखु। इपिं ताःलाइ मखु, इपिं मछाले माली, इमिगु अपमान गुबलें लोमंकी मखु।
उकिं परमेश्वरं बसन्तया वा वयेगु दिकाब्यूगु दु, वा वइ मखु। अय्नं छंगु ख्वाः वेश्यायागु थें च्वं। छ लज्या चाये हे मसः।
दुरु त्वनीपिं मस्तय्गु मेचा प्याः चायाः म्हुतुया थक्वय् प्यपुनी। मस्तय्सं नय् त्वनेगु फ्वनी, तर सुनानं इमित छुं हे बी मखु।
मखुसा व बूबलय्या दिं थें जिं वयात पचिंनांगां यानाबी। जिं वयात मरुभूमि थें झिजांमिजां व सुख्खा यानाबी अले जिं वयात प्याचाय्का स्यानाबी।
गुँपशुतय्सं नं छिके ग्वाहालि फ्वनी, छाय्धाःसा खुसि सुनावने धुंकल, मिं पशुत ज्वयेगु थाय्यात भस्म याःगु दु।
“अन्न मुनीगु स्वला न्ह्यः हे जिं छिमिथाय् वा वयेगु दीकाबिया। जिं छगू शहरय् वा वय्काबिया, मेगु शहरय् वा मवय्का। छगू बुँइ वा वल अले मेगु बुँ वा मवयाः गना वन।
मनूत शहर शहर जुयाः लःया निंतिं धेधे चुइक जुयाजुल, तर त्वनेत माक्व मदु, अथे जूसां छिपिं जिथाय् फहिला मवः,” परमप्रभुं धयादी।
पृथ्वीया जातित मध्ये छुं जाति जुजु दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुयात आराधना यायेत यरूशलेमय् मवंसा इमिथाय् वा वइ मखु।