19 छु! छिं यहूदायात त्वःता हे दियागु खः ला? छितः सियोन तसकं मयः ला? जिमित लने हे मफय्क छाय् छिं कय्कादियागु? जिमिसं शान्तिया आशा यानाः तर छुं नं भिंगु खँ मवः। लनीगु ई पियाच्वनाः तर आतंक जक दु।
तर इमिसं परमेश्वरया दूततय्त हिस्यात, वय्कःया वचनयात च्यूताः मतः। वय्कःया अगमवक्तातय्त हिस्यायेगु त्वःमतू। लिपतय्, परमप्रभु थः मनूत खनाः तसकं तंचायादिल। उकिं बचय् जुइगु छुं हे लँ मन्त।
जिं भिं जुइगु आशा यानागु खः, तर उकिया पलेसा मभिं वल। जःयागु आशा यानागु खः, तर खिउँगु वल।
थ्व खनाः परमेश्वरं तं पिकयादिल, अले वय्कलं इस्राएलीतय्त त्वःतादिल।
अय्नं छिं थःम्हं अभिषेक यानादीम्हय्सित त्वःतादीगु दु, इन्कार यानादीगु दु, अले छि वलिसें तंचायादीगु दु।
न्ह्याक्व न्वाःसां मह्यूपिं मनूत न्ह्याक्व पनेत स्वःसां छन्हु आकाझाकां नाश जुयावनी।
“जिं जिमि मनूत इस्राएलयात त्वःताबी। जिगु सर्बय जिं वांछ्वयाबी। जितः यःम्हय्सित जिं वया शत्रुतय्गु ल्हातय् बी।
जि थः मनूत जिगु लागिं गुँयाम्ह सिंह थें जूगु दु। इपिं जितः स्वयाः गर्जय् जूगु दु, उकिं जितः इपिं मयः।
अले परमप्रभुं जितः धयादिल, “मोशा व शमूएल जिगु न्ह्यःने दंसां थ्व जातिपाखे जिगु मन वनी मखु। इमित जिगु न्ह्यःनं पितिनाछ्व! इमित वनेब्यु!
जितः छाय् दुःख जुया तुं च्वंगु? जिगु घाःपाः छाय् तसकं स्याःगु व मलंगु? छु छि जिगु लागि धोखा बीगु खुसिचा थें व लः मदुगु मुहान थें खः ला?
“परमप्रभुं थः मनूतय्त थथे धयादी, “‘छंगु घाः लनी मखु व छंगु घाःपाः तःधं।
छंगु पंलिनाः न्ववाइम्ह सुं मदु। छंगु घालय् तयेत पट्टी नं मदु, मलम नं मदु।
इस्राएल व यहूदायात इमि परमेश्वर, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुपाखें त्वःतूगु मदु, खः ला इस्राएलया पवित्र परमेश्वरया न्ह्यःने इमिगु देश दोषं जाःगु दु।
इमित खतं नःगु वहः धाइ। छाय्धाःसा जि परमप्रभुं इमित त्वःतागु दु।”
“‘थःगु सँ खानाः वांछ्वयाब्यु, नांगा डाँडा डाँडाय् वनाः ख्व! छाय्धाःसा परमप्रभुं तंचायाः थ्व पुस्तायात इन्कार यानाः त्वःतादीगु दु।’”
झीसं शान्तिया आस यानागु खः, अय्नं छुं भिंगु खँ मवः, लाय्काबीगु ईया आस यानागु खः अय्नं आतंक जक दु।
छु गिलादय् मलहम मदु ला? छु अन सुं वैद्य मदु ला? जिमि मनूत छाय् मलंगु लय्?
हे म्ह्याय् यरूशलेम, जिं छंगु निंतिं छु धाये? जिं छन्त छुनापं दाँजय् यायेगु? हे कन्या म्ह्याय् सियोन, छुनापं दाँजय् यानाः जिं छन्त सान्त्वना बीगु? छंगु घाःपाः तसकं तःजिगु समुद्र स्वयाः तःजाः। छन्त लाय्के फुम्ह सु दु?
“नखःबलय् मनूत मुं थें, छिं जिगु प्यखेरं आतंक मुंकादिल। परमप्रभुया तंया दिनय् सुं छम्ह न बिस्युं वने फत न बचय् जुल। जिं हे ब्वलंका तःधिक यानातयापिन्त जिमि शत्रुं सिधय्का बिल।”
ग्वाहालिया निंतिं मफतय् लँपु स्वस्वं जिमिगु मिखा बुलुइ धुंकल। सुरक्षाया निंतिं छगू जातिया लँपु स्वयाच्वना, अय्नं इमिसं जिमित बचय् याये मफुत।
छिं जिमित त्वःताः हे दियागु खः ला? छितः जिपिं खनाः तसकं तं पिहां वः ला?
मारोतया मनूत नुगः खुलखुल मिंका उद्धार पियाच्वंगु दु। तर परमेश्वरयापाखें विपत्ति यरूशलेमयागु ध्वाखाय् तक थ्यंकः वःगु दु।
मनूतय्सं प्यखें “शान्ति दु, ग्याये माःगु मदु” धया च्वनीबलय् लाक्क हे इमिके प्वाथय् दुम्ह मिसायात मचाबुइ ब्यथा जू थें आकाझाकां विनाश जू वइ। अले इपिं छुं यानाः नं बचय् जुइ फइ मखु।