12 इपिं अपसं च्वंसां जिं इमिगु सः न्यने मखु। इमिसं होमबलि व अन्नबलि छाःसां जिं व नालाकाये मखु। उकिया पलेसा जिं इमित तरवार, अनिकाल व महामारीं नाश याये।”
वयात दुःख जुइबलय् परमेश्वरं वयागु बिन्ति न्यनादी ला?
उबलय् छिमिसं जितः सःती। अले जिं लिसः बी मखु। छिमिसं जितः माली, तर जितः लुइके फइ मखु,
परमप्रभु दुष्टतय्सं छाःगु बलिं लय्तायादी मखु, भिंपिं मनूतय्सं याःगु प्रार्थनां वय्कः लय्तायादी।
दुष्ट मनूतय्सं छाःगु बलियात परमप्रभुं घृणा यानादी, अज्ज ला मभिंगु मतिइ तयाः छाःगु ला झन दकलय् यय्कादी मखु।
व्यवस्था मानय् मयाइम्हय्सिगु प्रार्थना तकं परमेश्वरयागु निंतिं घच्चायापुसे च्वनी।
इमिसं धाइ, ‘जिपिं अपसं च्वनागु छाय् छिं मखंगु? जिपिं क्वमिलु जुयागु खँय् छिं छाय् वास्ता यानामदियागु?’ “छाय्धाःसा छिपिं अपसं च्वंगु दिंखुन्हु छिमिसं थःगु जक इच्छा पूवंकी, अले छिमि ज्याकःमि फुक्कसित क्वत्यलेगु याइ।
उकिं परमप्रभुं थथे धयादी, ‘स्व! जिं थम्हं हे इमिथाय् इपिं बचय् जुइ मफय्क विपत्ति हये। अले इमिसं जितः सःतूसां जिं लिसः बी मखु।
“अथे जुयाः थ्व जातिया लागि प्रार्थना याये मते! थुपिं मनूतय्गु पंलिनाः बिन्ति याये मते! छाय्धाःसा इमिगु दुःखया इलय् इमिसं याःगु प्रार्थना जिं न्यने मखु।
अले परमप्रभुं जितः धयादिल, “मोशा व शमूएल जिगु न्ह्यःने दंसां थ्व जातिपाखे जिगु मन वनी मखु। इमित जिगु न्ह्यःनं पितिनाछ्व! इमित वनेब्यु!
“इपिं ग्यानापुगु ल्वचं सी। इमिगु लागिं सुं नं ख्वइ मखु वा सुनानं इमित थुनी मखु। इपिं बँय् फोहर थें लानाच्वनी। इपिं तरवार व अनिकालं नाश जुइ, इमिगु सीम्ह आकाशयापिं झंगःपन्छित व पृथ्वीयापिं पशुतय्गु नयेगु नसा जुइ।”
जिं थ्व शहरय् दुपिं मनूत व पशुत निखलःसित हे स्यानाबी। इपिं महामारीं सी।
जिं इमित व इमि पुर्खातय्त बियागु थ्व देशय् इपिं भज्यंक नाश मजूतले जिं इमिथाय् तरवार, अनिकाल व महामारी छ्वये।”
“स्वयादिसँ, शहर कब्जा यायेत बेबिलोनीतय्सं प्यखेरं घेरय् याःगु दु। तरवार, अनिकाल व महामारीया कारणं शहर इमिगु ल्हातय् लाइ। छिं धयादीगु फुक्क खँ आः पूवन, व छिं खं।
जितः शेबां हःगु गुँगू व तसकं तापाकं हःगु नस्वाःगु तिंकथि छाय् माल? छिमिगु होमबलि जिं काये मखु। छिमिगु बलिदानं जि लय्ताये मखु।”
“‘जिं इमिगु बाली यंके। दाखमाय् दाख दइ मखु। यःमरिमाय् यःमरिया फल दइ मखु। अले उमिगु हः सुकुगनी। जिं इमित बियागु नं इमिपाखें लाका काइ।’” परमप्रभुं धयादी।
इमिसं वा इमि पुर्खातय्सं म्हमस्यूपिं जातितय्गु दथुइ जिं इमित छ्यालब्याल यानाबी। अले इमित नाश मयातले तरवार ज्वनाः जिं इमित लिनाच्वने।”
“अथवा जिं उगु देशय् महामारी छ्वल अले हिबाः वय्काः अन च्वंपिं मनूत व पशुत स्यानाः जिगु तं प्वंकल धाःसा,
“परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – जिं यरूशलेमय् अन च्वंपिं मनूत व पशुत स्यायेत जिगु प्यंगू सजाँय– तरवार, अनिकाल, गुँपशुत व महामारी छ्वयेबलय् झन गुलि बांमलाइगु जुइ!
उकिं जिं नं इपिंलिसें तंमय् ज्या याये। जिं इमित भचा नं दया याये मखु, त्वःते नं मखु। जिगु न्हाय्पनय् चिल्लाय् दनाः हाःसां जिं इमिगु खँ न्यने मखु।”
इपिं फै-चोलय् व सा द्वहंया बलिदान ज्वनाः परमप्रभुयात माःवनीबलय् इमिसं वय्कःयात नापलाके फइ मखु। वय्कलं इमित त्वःतादिल।
“छिमिगु धर्मयागु नखःचखः खनाः जि घच्चाः, जिं छिमिगु मुँज्यात सह याये हे मफु।
उबलय् नायःतय्सं परमप्रभुयाके ग्वाहालि फ्वनी। तर वय्कलं इमित लिसः बियादी मखु। इमिसं बांमलाःगु ज्या याःगुलिं उबलय् वय्कलं थःगु ख्वाः इपिंपाखें फस्वय्कादी।
“‘गथे जिं सःताबलय् इमिसं मन्यन अथे हे इमिसं सःतिबलय् जिं इमिगु बिन्ति न्यने मखु,’ दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
हाकनं दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी, “हे पुजाहारीत! छिमिसं जिगु वेदीइ ज्याख्यलय् मदुगु मि मच्याकेत छिपिं मध्ये छम्हय्सिनं देगःयागु लुखा तिना ब्यूसा ज्यूनि। जि छिपिं खना लय्मताः छिमिगु ल्हाःया देछा काये नं मखु।”
हानं छिमिसं थथे नं याइ – परमप्रभुयागु वेदीइ छिमिसं ख्वबि बाः वय्की, छिपिं ख्वइगु अले विलाप याइगु, छाय्धाःसा छिमिसं छाये हःगुयात वय्कलं वास्ता यानादी मखु अले उकियात लय्तायाः कयादी नं मखु।
अले जिं म्हासुसे च्वंम्ह छम्ह सलयात खना। थ्व सल गया च्वंम्हय्सिगु नां मृत्यु खः। उकिं नरक धाःम्ह वयागु ल्यूल्यू वःगु खः। इमित पृथ्वीयागु प्यब्वय् छब्व तरवारं पालेगु, नये मखंकाः स्यायेगु, ल्वचं स्यायेगु, अले जंगलय् च्वंपिं पशुतय्सं स्याकेगु अधिकार बिल।