23 छु हब्सीनं थःगु छेंगू व चितुवां थःगु चातः हिले फइ ला? न छिपिं मभिं ज्या यायेगु बानी दुपिन्सं भिं याये फइ।
अय्नं इमिसं खँ मन्यन, अले न्हापा जू थें जुया हे च्वन।
मूर्खतय्त घलय् तयाः जाकि क्यः थें क्यःसां इमिसं मूर्ख ज्या त्वःती मखु।
छु बेक्वःगु खः उकियात तप्यंके फइ मखु, छु खँ द हे मदु उकियात ल्याः खाइ मखु।
छाय् छिमिसं अप्वः ल्हाः नयेमाःगु? छाय् छिपिं विद्रोही जुयाच्वनागु? छिमिगु छ्यं छगलं घालं जाःगु दु अले नुगः दुःखं जाःगु दु।
मनूयागु मनं मेगु फुक्क स्वयाः अप्वः झंगः लाइ। उकियात लंके फइ मखु। उकियात सुनां थुइके फइ?
छं सोडा वा साबुनं न्ह्याक्व हे थःत स्यूसां छंगु अपराधया ख्वः जिगु मिखाया न्ह्यःने दया हे च्वनी,” परमप्रभु परमेश्वरं धयादी।
“छिमि मनूतय्त मफतय् जिं सजाँय बिया, भिंकेगु जिगु शिक्षायात इमिसं नाला मका। क्वाप्प नइम्ह सिंहं थें छिमि अगमवक्तातय्त छिमिसं स्याःगु दु।
“जिमि प्रजा मूर्ख खः, इमिसं जितः म्हमस्यू। इपिं मभिंपिं मस्त खः। इमिके दुग्यां मदु। मभिंगु ज्या यायेत इपिं चलाख तर भिंगु ज्या याये मसः।”
हे परमप्रभु, छिगु मिखां सत्य ममाली ला? छिं इमित कय्कादिल, अय्नं इमि नुगः मछिं मजू, छिं इमित क्वत्यलादिल, अय्नं इमिसं थःत भिंकेगु वास्ता मयाः। इमिसं थःगु ख्वाःयात ल्वहं स्वयाः छाकल। अले पस्ताय् चायेत मानय् मजू।
पासां थः पासायात झंगः लानाजुइगु, सुनानं खःगु खँ मल्हाः। इमिसं थःगु मेचां न्ह्याबलें मखुगु खँ ल्हानाजुइगु। इपिं पाप यायां त्यानुचाये धुंकल।
शाऊलं थ्व खँ न्यनेवं वं मेगु छपुचः सिपाइँत छ्वयाहल। इमिसं नं अगमवाणी ल्हायेगु यात। अले स्वक्वः खुसि नं सिपाइँतय्त छ्वयाहल। इमिसं नं अगमवाणी ल्हायेगु शुरु यात।