21 वय्कलं छं थःम्हं हे स्यंपिं छिमि न्हापायापिं पासापिन्त हे छंगु च्वय्यागु थासय् तयादीबलय् छं छु धायेगु? मचा बुइकेत्यंम्ह मिसायात मचाबू ब्यथा जूगु थें छन्त मजुइ ला?
आहाजं अश्शूरयाम्ह जुजु तिग्लत-पिलेसेरयाथाय् थथे धयाः दूतत छ्वल, “जि छिकपिनि दास व सेवक खः। च्वय् थहां वयाः जितः हमला यावःपिं अरामयाम्ह जुजु व इस्राएलयाम्ह जुजुपाखें जितः बचय् यानादिसँ।”
सजाँयया दिं व तापाकं वइगु आपत विपत वइबलय् छिमिसं छु यायेगु? छिपिं ग्वाहालिया निंतिं गन वनेगु? छिमिगु धन-सम्पत्ति गन त्वःतावनेगु?
मिसातय्त मचाबू ब्यथा जू थें इमित कष्ट व भय जुइ। ग्यानाः इपिं छम्हय्सिनं मेम्हय्सित छक्क जुया स्वइ अले इमिगु ख्वाः मि च्याःथें ह्याउँसे च्वनी।
अनंलि जिगु म्ह तसकं कष्टं जायावल। व दुःखकष्ट मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसायागु थें च्वं। जिं छु न्यना उकिं जिगु छ्यं क्वछुल जिं छु खनाः उकिं जिगु नुगः क्वतुन,
छंगु तुति नांगां मजूतले, अले छंगु कथु मगंतले छ ब्वाँय् वने मते। अय्नं छं धाल, ‘थ्व फुक्क म्वाःमदुगु खँ खः! जिं विदेशी द्यःतय्त माया याये, जि इमिगु हे ल्युने वने!’
छिपिं लेबनानय् च्वनीपिं, छिपिं देवदारुया दथुइ थःत याउँक तइपिं, छिमित मचाबू ब्यथा थें सास्ती जुइबलय् छिपिं गुलि पिच्यानाः हाली।”
छकः न्यनाः ला स्व! सुं मिजंम्हय्सिनं मचा बुइके फइ ला? छाय् जिं सकलें मिजंतय्सं मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसां थें थःगु प्वाथय् ल्हाः तःगु खना? छाय् सकसिगु ख्वाः सीम्ह थें म्हासुसे च्वंगु?
यहूदाया जुजुया दरबारय् त्वःताथकुपिं सकलें मिस्तय्त बेबिलोनयाम्ह जुजुया हाकिमतय्थाय् यंकी। उपिं मिसातय्सं छितः थथे धाइ, “‘छिं भलसा कयादीम्ह छिकपिनि पासापिन्सं छितः झंगः लानाः थःगु बसय् तल। छिगु तुति ध्याचलय् तुनेवं इमिसं छितः त्वःतावन।’
हे नाश जूम्ह यरूशलेम! छं छु यानाच्वनागु? छाय् छं बांलाःगु वसः फिनागु? छाय् छं लुँयागु तिसा तियागु? छाय् थःगु मिखाय् अजः तयागु? सुयागु निंतिं मफतय् छं थःत बांलाकागु? छं प्रेमीपिन्सं छन्त त्वःतूगु दु, इमिसं छन्त स्यायेत स्वःगु दु।
मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसायागु थें हाःसः, न्हापांम्ह मचा बुइकूम्ह मिसायागु थें ख्वःसः जिं ताल। स्वाँ स्वाँ यानाः थःगु ल्हाः फयाः बांलाःम्ह यरूशलेमं थथे धयाच्वंगु जिं ताल, “जि बेहोश जुयाच्वंगु दु, आः जि गथे याये! इपिं जितः स्यायेत वयाच्वंगु दु।”
किर्योतयात कब्जा याइ, अले किल्लात अधिकार याइ। उखुन्हु मोआबया सिपाइँतय्गु नुगः मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसाया नुगः थें जुइ।
अगमवक्तातय्सं मखुगु अगमवाणी यानाच्वंगु दु, पुजाहारीतय्सं इमिगु थःगु हे अधिकारं शासन यानाच्वंगु दु, जिमि मनूतय्सं थथे जुइगु हे यय्की। तर लिपतय् छिमिसं छु यायेगु?”
थ्व खँ न्यनेवं जिमिगु ल्हाः याग्लाप्याग्ला जुल। जिमित तसकं कष्ट जुल। जिपिं मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसा थें जुल।
छु छन्त स्याइपिनिगु न्ह्यःने छं अज्ज नं “जि द्यः खः” धकाः धायेगु ला? छन्त स्याइपिनिगु ल्हातय् छ द्यः मखु, मनू जक जुइ।
थ्व ला दुःखकष्टयागु छुमां जक खः।”
मनूतय्सं प्यखें “शान्ति दु, ग्याये माःगु मदु” धया च्वनीबलय् लाक्क हे इमिके प्वाथय् दुम्ह मिसायात मचाबुइ ब्यथा जू थें आकाझाकां विनाश जू वइ। अले इपिं छुं यानाः नं बचय् जुइ फइ मखु।