मनूत न्ह्याक्व अप्वः म्वानाच्वन धाःसा उपिं फुक्कलय् नं व लय्तायाच्वनेमा। तर वं खिउँलय् याःगु ज्या नं लुमंकेगु यायेमा, छाय्धाःसा उपिं यक्व हे अप्वः जुइ। आः जूवइतिनीगु फुक्क खँ नं सितिं वंगु खः।
“जिम्ह प्रजा तंपिं फैत थें जूगु दु। इमि जवाःतय्सं इमित मखुगु लँय् यंकूगु दु। अले पहाड पहाडय् मखुगु लँय् वंके ब्यूगु दु। डाँडा डाँडाय् व पहाड पहाडय् चाःह्यु वँवं इमिसं थः च्वनीगु थाय्यात ल्वःमंकल।
खिउँसे व म्हाइपुसे च्वंगु दिं, सुपाँय् व यक्व हे खिउँसे च्वंगु दिं! डाँडाय् सुथय्यागु निभाः लाःगु थें छगू तःधंगु व बल्लाःगु सेना वइ। अज्याःपिं गुबलें मवनी, हानं गुबलें वइ नं मखु।
पर्वतत दय्कादीम्ह व फय्यात सृष्टि यानादीम्ह परमेश्वर हे खः। वय्कलं मनूतय्त थःगु बिचाः सीकेबी। वय्कलं न्हियात चा यानादी, अले पृथ्वीया ततःजाःगु थासय् न्यासि झायादी। दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु परमेश्वर वय्कःया हे नां खः।