12 “छं इमित धा, ‘परमप्रभु इस्राएलयाम्ह परमेश्वरं थथे धयादी, फुक्क छेंगूया म्हिचा दाखमद्यं जायेमा।’ अले ‘फुक्क थल दाखमद्यं जायेमा धकाः जिमिसं मस्यू ला?’ धकाः इमिसं छन्त धाल धाःसा,
छाय्धाःसा गथे छपु जनी मनूया जँय् क्वातुक्क ची, अथे हे जिं इस्राएलया फुक्क घराना व यहूदाया फुक्क घरानायात जिगु नां, प्रशंसा व हनाबनाया निंतिं जिगु प्रजा जुइत चिनागु दु। तर इमिसं खँ मन्यं,’ परमप्रभुं धयादी।
छं इमित धा, ‘परमप्रभुं थथे धयादी – जिं थःम्हं हे थ्व देशय् च्वंपिं सकसितं, दाऊदया वंशया राजगद्दीइ च्वंपिं जुजुपिं, पुजाहारीत, अगमवक्तात व यरूशलेमय् च्वंपिं सकसितं दाखमद्यं काय्काबी।
जिं इमिथाय् छ्वयागु तरवारं यानाः थ्व त्वनाः इपिं धेधे चुइ अले वें जुइ।”
मनूतय्सं जितः धाल, “छिं यानादियागु थज्याःगु व्यवहार छु खः? थ्व फुक्कया जिमिगु निंतिं छु अर्थ दु? जिमित धयादी मखु ला?”