5 “मनूतलिसें ब्वांय् वनाः हे छ त्यानुचाल धाःसा छ गथे यानाः सलतनापं ब्वांय् वने फइ? छ सुरक्षित थासय् हे क्वदल धाःसा यर्दन लिक्कया झालय् छं छु यायेगु?
न्हापांगु दँया न्हापांगु लाय् यर्दन खुसिइ सिथ सिथ तक हे लः जाया वःबलय् इमिसं खुसि छिल। अले खुसिया पुर्ब व पच्छिमया ब्यासि-ब्यासिइ च्वंपिं मनूतय्त लिनाछ्वत।
ग्यानापुसे च्वंगु क्वब्वाःलःया सः जिगु न्ह्यःने दु। छिगु समुद्रया तःधंगु लबुं नं जितः नुनाब्यूगु दु।
दुःखया इलय् लिचिलिपिं मनूत गुबलें न्ह्यज्याये फइ मखु।
हे जिकाय्! परमप्रभुं न्वानादीगु खँयात बकंफुसुलु ताय्के मते। वय्कलं ब्वःबियादीबलय् तंचाये मते।
उकिं परमप्रभुं जितः छन्त स्यायेत स्वःपिं अनातोतया मनूतय्गु बारे धयादी, इमिसं थथे धाल, “छं परमप्रभुया नां कयाः अगमवाणी ल्हाये मते, मखुसा छ जिमिगु ल्हातं सी।”
परमप्रभुं यानादीगु फुक्क आज्ञा यर्मियां फुक्क मनूतय्त धाये धुंकेवं पुजाहारीत, अगमवक्तात व फुक्क मनूतय्सं वयात ज्वनाः धाल, “छ सी हे माः।
उकिया पलेसा जुजुं थःकाय् यरहमेल, अज्रीएलया काय् सरायाह व अबदीलया काय् शेलेम्याहयात च्वमि बारूक व यर्मिया अगमवक्तायात ज्वनाः हयेगु आज्ञा बिल। तर परमप्रभुं इमित सुचुकादीगु खः।
स्व! यर्दनया झालं यक्व घाँय्ख्यः दुगु थासय् सिंह वः थें, जिं एदोमयात पलखं हे वयागु देशं लिनाछ्वये। अले सुयात जिं ल्यये वयात हे जिं तये। छाय्धाःसा जि थें जाःम्ह सु दु? सुनां जितः चुनौती बी फु? जिगु न्ह्यःने दनाच्वने फुम्ह सु फैजवाः दु?”
स्व! यर्दनया झालं यक्व घाँय्ख्यः दुगु थासय् सिंह वः थें, जिं बेबिलोनयात पलखं हे वयागु देशं लिनाछ्वये। अले सुयात जिं ल्यये वयात हे जिं तये। छाय्धाःसा जि थें जाःम्ह सु दु? सुनां जितः चुनौती बी फु? जिगु न्ह्यःने दनाच्वने फुम्ह सु फैजवाः दु?”
छ्व लयेगु इलय् यर्दन खुसिइ लः तःजाःगु जुइ। अथे जूसां बाचा चिनादीगु सनू क्वबिपिं पुजाहारीत यर्दनय् थ्यनाः इमिगु तुतिं लःया सिथय् थियेवं
यःपिं दाजुकिजापिं, गुबलें मजूनिगु दुःखकष्ट जूवल धकाः छिपिं अजू चाये मते। छिमिगु विश्वास स्वयेत थथे दुःखकष्ट जूवःगु खः।