12 अले यहूदा व यरूशलेमयापिं मनूतय्सं थःपिन्सं बलि छाःम्ह द्यःतय्त सःती। तर विपत्तिया इलय् उपिं द्यःतय्सं इमित बचय् याये फइ मखु।
थ्व हे जुजु आहाज थःगु दुःखया इलय् परमप्रभु प्रति अज्ज अप्वः अविश्वासी जुल।
“छिपिं फुक्कं छथाय् मूंवा। छिपिं जात-जातियापिं शरण कायेत वःपिं, फुक्क जिगु न्ह्यःने वा। सिँया मूर्तित क्वबिया जुइपिं, अले बचय् याये मफुपिं द्यःतय्के प्रार्थना याइपिं छुं हे मस्यूपिं खः।
इमिसं उकियात ब्वहलय् तयाः क्वबिया जुइ, अले उकियात तयेमाःगु थासय् तइ, अले व धस्वानाच्वनी। व थासं व थः हे थुखे उखे न्ह्यानावने फइ मखु। सुं मनूत न्ह्यःने वयाः तसलं हाला ग्वाहालि फ्वंसां वं लिसः बी फइ मखु, अले वयागु दुःखकष्टपाखें वं बचय् याये फइ मखु।”
अय्नं जिम्ह मनूतय्सं जितः ल्वःमंकूगु दु, इमिसं ज्यालगय् मजूगु मूर्तितय्गु निंतिं धुपाँय् च्याकूगु दु, इपिं थः जुइगु लँपुइ लुफिं हाःगु दु। इमिसं थःगु पुलांगु लँ द्वंकूगु दु। इपिं ध्याचः दुगु लँपुइ वंगु दु।
तर छिमिसं थःगु निंतिं दय्कूपिं द्यःत गन वन? छिमित दुःख जुइबलय् इमिसं छिमित बचय् याये फुसा इपिं वयेमा। हे यहूदा, छिमि गुलि शहरत दु, छिमि द्यःत नं उलि हे दु।
छिपिं च्वंवःगु थ्व मिश्र देशय् मेपिं द्यःतय्त धुपाँय् च्याकाः जितः छाय् तं चाय्कागु? थथे यानाः छिमिसं थःत हे नाश याइ अले पृथ्वीया फुक्क जातिया मनूतय्सं छिमित हेस्याइ अले छिमिगु नां कयाः सराः बी।
अले वय्कलं धयादी, “इमि द्यःत गन वन, इमिसं शरण काःगु ल्वहंधी?
छिमिसं सुयात बांयागु दाः छायागु खः? अले त्वँसाबलि बियागु खः? आः इमिसं हे छिमित ग्वाहालि याः वयेमा। इमिसं हे छिमित बचय् याः वयेमा!
वनाः छिमिसं ल्यःपिं द्यःतय्के ग्वाहालि फ्वँ, इमिसं हे छिमित दुःख जुइबलय् बचय् यायेमा।”