20 जिगु पाल नाश जूगु दु। उकियागु फुक्क खिपः चबूगु दु। जि काय्पिं जिथासं वने धुंकल, आः इपिं मन्त। जिगु पाल ग्वयाबीम्ह व जि च्वनेगु थाय् दय्काबीम्ह आः सुं मन्त।
आः जितः खंगु छिगु मिखां हाकनं जितः गुबलें खनी मखुत, छिं जितः मालादी, तर जि दइ मखु।
दुष्टतय्त हुत्यानाछ्वइ, इमिगु हा तक हे ल्यनी मखु। धर्मीतय्गु छेँ धाःसा ल्यनाच्वनी।
जिं जिगु वचन छंगु म्हुतुइ तयाबियागु दु अले जिगु ल्हाःया किचलं छ त्वपूगु दु, जिं आकाशयात वयागु थासय् तयागु दु, अले पृथ्वीया जग तयागु दु, अले सियोनयात ‘छ जिमि प्रजा खः’ धकाः धयागु दु।”
वं बुइकूपिं फुक्क काय्पिं मध्ये वयात लँ क्यनीपिं सुं नं मदु। वं ब्वलंकूपिं काय्पिं मध्ये सुं नं वयागु ल्हाः ज्वनाः यंकीपिं मदु।
“छंगु पालया थाय् अप्वय्कि। छंगु पालया पर्दात साला ताहाय्कि। छंगु खिपः ताहाकय्कि, अले छंगु कीत बल्लाकि।
परमप्रभुं धयादी, ‘जिं छन्त वासः यानाः छंगु घाः लाय्काबी, छाय्धाःसा छन्त सकसिनं अलग यानातःम्ह सुनां वास्ता मयाःम्ह सियोन धकाः धाइगु।’
परमप्रभुं थथे नं धयादी, “न्यँ, रामा शहरय् नुगः हे तज्याइ थें च्वंक ख्वःसः ताये दत। राहेल थः मस्तय्त लुमंकाः ख्वयाच्वन। न्ह्याक्व ह्ययेकूसां व मानय् मजू, छाय्धाःसा वया मस्त स्याये धुंकल।”
छगू विपत्तिया लिपा मेगु विपत्ति वइ। छाय्धाःसा देश नाश जुइ धुंकूगु दु। आकाझाकां जिगु पाल नाश जुल, जि शरण कायेगु थाय् पलखं हे नाश जुल।
वया विरोधीत वया मालिक जूगु दु, वया शत्रुत याउँक च्वनाच्वंगु दु। छाय्धाःसा परमप्रभुं वयात वयागु यक्व पापं यानाः दुःखय् लाकादीगु दु, वया मस्तय्त शत्रुतय् न्ह्यःने ज्वनायंकूगु दु।
छिमिसं जि प्रजाया कलाःपिन्त इमिगु सुखया छेँनं पित छ्वइगु। इमि मस्तय्गु लागि जिं बियातयागु आशिष नं छिमिसं लाकाकाइगु।