17 अय् घेराय् लाःगु शहरयापिं मनूत, देश त्वःतेत थथःगु सामान प्वःच्यु!
जि थः हे छंगु विरोधय् दु, अय् यरूशलेम, अय् थ्व ब्यासिया च्वय् च्वंपिं, ल्वहंया ल्वहं दुगु तज्जाःगु माथंवंगु थासय् च्वंपिं, जि, परमप्रभुं धाये, छिमिसं धाइ “सुनां जिमित हमला याये फइ? वा जिपिं च्वनेगु थासय् सु दुहां वये फइ?”
“हे बेन्यामीन कुलयापिं मनूत, बचय् जुइत बिस्युं हुँ! यरूशलेम शहरं बिस्युं हुँ! तको शहरय् तुरही पु! बेथहक्केरेमय् झण्डा धस्वाकि! छाय्धाःसा उत्तरपाखें विपत्ति व छगू तःधंगु नाश वयाच्वंगु दु।
दँ, वना हे छ्व, थ्व थाय् छिमिगु आराम कायेगु थाय् मखु, छाय्धाःसा थ्व देश अशुद्ध जूगु दु, छुं उपाय मदय्क थ्व नाश जूगु दु।
“अगमवक्ता दानिएलं पवित्रगु थासय् घच्चायापुगु व ग्यानापुगु ज्या जुइ धयाथकूगु खँ छिमिसं स्वये दइ।” (थ्व खँ ब्वंम्हय्सिनं थुइमा)
छिमिगु फुक्क शहरयात इमिसं घेरय् याइ। अले छिमिसं भलसा तःगु देश न्यंकया ततःजाःगु पखाः इमिसं थुनाबी। परमप्रभु छिमि परमेश्वरं बियादीत्यंगु देशन्यंक शहर शहरय् छिमित घेरय् याइ।