11 “छं इमित थथे धा, ‘थुपिं द्यःतय्सं आकाश व पृथ्वी दय्कूगु मखु। थुपिं द्यःत पृथ्वीं व आकाशया क्वय्नं नाश जुयावनी।’”
जाति जातियापिं द्यःत ला मूर्ति जक खः, तर परमप्रभुं ला स्वर्ग दय्कादिल।
जिमिसं छु यानाः व धार्मिकता खः धकाः बिचाः याइ, तर जिं छिमिगु चाला क्यनाबी। अले उकिं छिमित छुं नं फाइदा दइ मखु।
उपिं ज्यालगय् मजूगु व न्हीकीगु खँ खः। उमिगु न्याय जुइबलय् उपिं नाश जुइ।
वं मिश्र देशया द्यःतय्गु देगलय् मिं नकाबी। वं इमिगु देगःत छ्वय्काबी, अले द्यःतय्त ज्वना यंकी। गथे फैजवाःतय्सं थःगु वसतय् च्वंगु ससि फुक्क लिकाइ, अथे हे वं मिश्र देशय् च्वंगु फुक्क लिकया छ्वइ अले व अनं छुं हे हानि मजुसें लिहां वइ।
वं मिश्र देशय् दुगु सूर्यया देगःया थांत स्यंकाबी, अले मिश्र देशया द्यःतय् देगःत मिं नकाबी।’”
“जाति जातियात कँ, अले झण्डा ल्ह्वनाः न्यंकि, छुं खँ नं सुचुके मते, तर थथे धा, ‘बेबिलोनयात कब्जा याइ, वया द्यः बेल लज्याय् लाइ, वया द्यः मरोदकयात नाश याइ। वयागु शालिकतय्त बेइज्जत याइ, वयागु मूर्तित आतंकं जाइ।’
उपिं ज्यालगे मजू, न्हीकीगु खँ जक खः। इमिगु न्याय जुइबलय् इपिं नाश जुइ।
छिं इमित थःगु तम्वय् लिनाछ्वयादिसँ, अले परमप्रभुया आकाशया क्वय् नं इमित भज्यंक नाश यानादिसँ।
“‘परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – “‘जिं मूर्तितय्त नाश यानाबी। नोपय् दुगु झ्वातात मदय्काबी। मिश्र देशय् हाकनं गुबलें शासक दइ मखु, थुकथं जिं थ्व देशय् आतंक थ्यंकाबी।
वय्कलं इमित तसकं ख्यानादी। अले वय्कलं पृथ्वीइ च्वंपिं द्यःतय्त न्हंका छ्वयादी। अनंलि ताताःपाक च्वंपिं जाति जातिया मनूतय्सं थथःगु देशय् च्वनाः वय्कःयात आराधना याइ।
“उखुन्हु हे जिं देशं मूर्तितय्गु नां तक हे ल्यं मदय्क हुयाछ्वये। अले इमिगु लुमन्ति तक हे दइ मखु। फताहा अगमवक्तातय्त व अशुद्ध आत्मायात नं जिं देशं पितिनाछ्वये धकाः दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
अजिङ्गर धाःसां ज्यूम्ह, पुलांम्ह सर्प धाःसां ज्यूम्ह, दुष्ट व शैतान धाःसां ज्यूम्हय्सित व स्वर्गदूतं ज्वनाः द्वःछि दँ तक चिनातल।
तर कन्हय् खुन्हु सुथय् इपिं दनावःबलय् हाकनं व मूर्ति परमप्रभुया सनूया न्ह्यःने भ्वसुलाच्वंगु खन। अले वया छ्यं व निपा ल्हाः नं छुतय् जुयाः लुखा क्वय् लाःवनाच्वन। वयागु म्ह धाःसा तमज्याः।