1 छुं ई लिपा, छ्व लयेगु इलय् दुगुचा छम्ह ज्वनाः शिमशोन थः कलाःयात नापलाः वन। वं धाल, “जि जिमि कलाःया क्वथाय् वने।” तर ससःबौनं वयात दुहां वने मब्यू।
यहूदां धाल, “जिं छन्त छम्ह फैचा बी।” वं धाल, “छिं व छ्वयामहतले न्ह्यागु सां छता दि तयाथका दिसँ।”
तर अबुम्हय्सित थथे लिसः बिल – ‘स्वयादिसँ, थुलिमछि दये धुंकल जिं दास थें छिगु सेवा यानाच्वनागु। जिं छिगु छुं नं खँ मानय् मयानागु मदु। अय्नं छिं जितः पासापिंलिसे न्ह्यइपुकेत दुगुचा छम्ह हे गुब्सं बियादीगु मदु।
अले वं लाबानयात धाल, “जिगु ई पूवन। आः जितः छिकपिनि म्ह्याय् बियादिसँ।”
उबलय् व वयां लिपा तक नं पृथ्वीइ नेफिलीमत दुगु खः। परमेश्वरया काय्पिं व मनूतय् म्ह्याय्पिनि पाखें मस्त दत। इपिं उबलय्या बल्लाःपिं व नांजाःपिं खः।
सुं मनुखं सुं मिसालिसे ब्याहा यानाः वलिसे द्यने धुंकाः वयात मयय्के फु,