8 अले मानोहं परमप्रभुयात प्रार्थना यात, “हे परमप्रभु बिन्ति दु, छिं छ्वयाहयादीम्ह मनूयात हाकनं जिमिथाय् छ्वयाहयादिसँ। अले मचा बुइधुंकाः जिमिसं वलिसें छु छु यायेमाःगु खः वं जिमित स्यनाबीमा।”
जिं मखंगु खँ छिं जितः स्यनादिसँ! जिं न्ह्याक्व हे अपराध याःसां तबि आवंलि जिं अपराध याये मखुत।’
आः दनाः शहरय् हुँ, अन हे छन्त यायेमाःगु ज्या कनी।”
अले मानोह दनाः थःकलाःलिसें वन। व मनूया न्ह्यःने वनाः वयात धाल, “जिमि कलाःलिसें खँ ल्हानादीयाम्ह छि हे खः ला?” वं लिसः बिल, “खः, जि हे खः।”
परमप्रभुया दूत व मिसायाथाय् खनेदय्कः वयाः वयात धाल, “छं आः तक मचाखाचा मदुनि, अय्नं छं प्वाथय् दइ, अले छम्ह काय् बुइकी।
अले व मिसा वनाः थः भाःतयात थथे धाल, “परमेश्वरया छम्ह मनू जिथाय् वल। वयागु ख्वाः स्वयाबलय् परमेश्वरया दूतयागु थें ग्यानापुसे च्वँ। जिं वयात व गनं वयागु धकाः मन्यना अले वं नं जितः थःगु नां मकं।
तर वं जितः धाल, ‘छं प्वाथय् दयाः छम्ह काय् बुइकी। थनिंनिसें छं दाखमद्य वा मेगु काइगु त्वँसा त्वने मते, अले अशुद्धगु नसा नये मते, छाय्धाःसा व मचा बूखुन्हुंनिसें सीगु दिं तक हे परमेश्वरया निंतिं अलग तःम्ह नाजिरी जुइ।’”
परमेश्वरं मानोहयागु प्रार्थना न्यनादिल अले व मिसा क्यबय् च्वनाच्वंबलय् हाकनं वयाथाय् परमेश्वरया दूत वल। अबलय् वया भाःत अन मदु।