5 झीगु मे नं अथे हे खः। थ्व मे चिपु जूसां थ्वं ततःधंगु खँ ल्हानाः फुइँ याइ। अले हानं छकुचा मिं यानाः ततःधंगु गुँ च्यानाः वने यः।
उपिं मनूतय्सं परमेश्वरयात धाल, ‘जिमित त्वःतादिसँ, दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरं जिमित छु याये फइ?’
दुष्टतय्सं थःपिनिगु मभिंगु इच्छाय् हे थःपिन्त तःधं ताय्काजुइ। इमिसं लोभीतय्त तःधंकाः खँ ल्हाइ, अले परमप्रभुयात क्वह्यंकी।
इमिके दया धयागु भ्याःभचा हे मदु अले तःधंछुयाः खँ ल्हाना जुइ।
जिं थःम्हं थःत धया, “जिं थःम्हं यानागु ज्या यात बांलाक दुवाले, अले जिगु म्हुतुं पाप नवाकेबी मखु। मभिंपिं मनूत न्ह्यःने दइबलय् जिं पिचा तयाः म्हुतुप्वाः तिनाच्वने।”
“शत्रुं फुइँ क्यनाः धाल, ‘जिं इमित लिनाः ज्वने लाका हयागु फुक्कं जिं इने। इमिगु नाशं यानाः जिगु म्ह याउँसे च्वनी, जिं थःगु तरवार लिकाये, जिगु हे ल्हातं इमित नाश याये।’”
फारोनं धाल, “परमप्रभु सु खः? जिं छाय् वयागु खँ न्यनाः इस्राएलीतय्त वने बीगु? जिं परमप्रभुयात म्हमस्यू अले इस्राएलीतय्त नं वनेबी मखु।”
बिचाः मयासें नवाःगु खं तरवारं थें घाः याइ, तर बिचाः यानाः नवाःगु खं घाः नं लनी।
बुद्धिमानयागु म्हुतुं बुद्धियागु खँ पिहां वइ, तर मूर्खतय्गु म्हुतुं मूर्ख खँ जक पिहां वइ।
म्हुतुया वचनं जीवन व मृत्यु क्वःछी। उकिं थःगु वचनया फल थःम्हं फयेमाली।
सिँ मन्तकि मि सी, अथे हे खँसुवाःत मन्तकि ल्वापुख्यापु मदयावनी।
अले इमिसं धाल, “वा! झीसं यर्मियाया विरोधय् ग्वसाः ग्वयेनु। झीत स्यनीपिं पुजाहारी, सल्लाह बीपिं बुद्धि दुपिं मनूत व पमेश्वरया वचन न्यंकीपिं अगमवक्तात कम जुइ मखु। झीसं थःगु वचनं यर्मियायात हमला यायेनु अले वं धाःगु छुं नं खँय् ध्यान बी मते।”
“अय् सीमानिम्ह मनू, टुरोसयाम्ह जुजुयात धा, ‘परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – “‘छं तःधंछुयाः थथे धाःगु दु, जि छम्ह द्यः खः, जि समुद्रया दथुइ द्यःयागु सिंहासनय् च्वंच्वनागु दु। तर छ छम्ह मनू जक खः, द्यः मखु, खः ला, छं थःत द्यः ति हे बुद्धिमान ताय्कूगु दु।
वलिसें खँ ल्हा, अले वयात थथे धा, ‘परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – “‘हे मिश्र देशयाम्ह जुजु फारो, जि छंगु विरोधय् दु, थःगु खुसिचातय्गु दथुइ च्वनाच्वनीम्ह छ तःधीम्ह लखय् च्वनीम्ह जन्तु, छं थथे धाःगु दु, “निल खुसि जिगु हे खः, व जिगु निंतिं दय्कागु खः।”
आः छक्वः नं छिमिसं तुरही, बाँसुरी, सितार, सारंगी, वीणा, सनई व मेमेगु बाजायागु सः तायेवं जिं दय्कागु मूर्तियात भ्वसुलाः भागि मयात धाःसा छिमित उघ्रिमय् हे ह्वाना ह्वाना च्यानाच्वंगु मियागु भट्टीइ वांछ्वयाबी। छु, छिमित बचय् याये फुम्ह सुं द्यः दु धकाः च्वनागु ला?”
वं धाल, “छु थ्व जिं थःगु नां व महिमाया लागि जिगु बलं राजधानी दय्काःगु तःधंगु बेबिलोन मखु ला?”
अथे हे फसं न्ह्यानाच्वंगु ततःधंगु लःजहाजयात नं छगू चिचाधंगु कर्ण जक संकाः नं जहाज चले याइम्हय्सिनं थः यःथाय् यंके फु।
इमिसं तःधंछुयाः फुइँफाँय् याना जुइ। अले नकतिनि हे जक पापं लिचिलाः धर्मी जुइत कुतः यानाच्वंपिं मनूतय्त नं लोभ क्यनाः मोजमज्जा यायेगुलिइ साला हइ।
थुपिं गुब्सं लुमधनिपिं, मेपिनिगु दोष जक मालाजुइपिं, थःत यःथें सना जुइपिं, तःधंछुना जुइपिं, व थःगु ज्या तिप्यंकेत मेपिन्त ह्यय्कः जुइपिं खः।