10 “अप्पात कुतुं वंगु दु, तर जिमिसं कियातःगु ल्वहँतं छेँ दय्के। यःमरिमायात पालाब्यूगु दु तर जिमिसं उकिया पलेसा देवदारु तये।”
जुजुं यरूशलेमय् वहःयात ल्वहं थें दंकाबिल। वया पालय् यरूशलेमय् देवदारुया सिँ पच्छिमी फेदीया यःमरिमा थें हे यक्व दु।
वयागु खँ न्यनाः अश्शूरया जुजुं दमस्कसय् हमला यात। उकियात त्याका काल। वं अन च्वंपिं मनूतय्त ज्वनाः कीरय् यंकल। अले रसीनयात स्यात।
इस्राएलया मनूतय्सं थःत दय्कादीम्ह सृष्टिकर्ता परमेश्वरयात ल्वमंकाः ततःखागु छेँ दय्कल, यहूदाया मनूतय्सं यक्व शहरय् किल्लात दय्कल। तर जिं इमिगु शहरय् मि तयाबी, अले उकिं वया किल्लायात भस्म यानाबी।”
एदोमीतय्सं धया जुइफु, “झीपिं नाश जुइ धुंकूसां झीसं उपिं शहरत हाकनं दय्के।” दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धाःसा थथे धयादी, “इमिसं हाकनं दय्कूसां जिं उपिं स्यंकाबी। मनूतय्सं एदोमयात दुष्ट देश धकाः धाइ। परमप्रभु इपिं लिसे न्ह्याबलें तंचायादी धकाः मनूतय्सं धाइ।
अय्जूगुलिं व हथाय् पथासं वय्कः स्वयाः न्ह्यः ब्वाँय् वनाः छमा यःमरिमाय् गयाच्वन। वय्कः व हे यःमरिमाया क्वसं जुयाः झायाच्वंगु खः।