14 वय्कः हे छ च्वनेगु थाय् जुयादी, तर इस्राएलया निगुलिं घराना निंतिं वय्कः छग्वः ल्वहं जुयादी। अले मनूत व हे ल्वहँतय् लुफिं हानाः क्वःदइ। व इमिगु निंतिं तक्यनीगु जाः थें खः।
वय्कलं दुष्टतय्थाय् मि व गन्धक गाय्कादी। तच्वकं क्वाःगु फय् छ्वयाः इमित सजाँय बियादी।
तःधंछुया जुइपिन्सं जिगु लागि जाः ग्वल। जितः तक्यंकेत इमिसं जाः तल। जिगु लँय् इमिसं स्वःतिपाँय् तःगु दु। सेला
इमिगु भ्वजं इमित नाश यायेमा, इमिगु पवित्र भ्वय् इमिगु निंतिं लिच्वः व स्वःतिपाँय् जुइमा।
परमप्रभुयागु नां बल्लाःगु किल्ला थें खः। धर्मी मनूत थन वनाः थःगु रक्षा याये फइ।
मगाःमचाःपिं व चीमिपिनिगु निंतिं, छि बल्लाःगु शरण कायेगु थाय् जुयादीगु दु। छि इमिगु निंतिं ग्वःफय् वइबलय् शरण कायेगु थाय् व क्वइगु निभालं बचय् जुइत किचः जुयादीगु दु। दयामदुपिं मनूतय्सं पखालय् ग्वःफय् जू वः थें,
हे जिमि प्रजा, थथःगु छेँ हुँ, अले छेँ दुहां वनाः लुखा तिनाब्यु। परमेश्वरया तं क्वमलाःतले छुं ईया निंतिं सुपिलाच्वँ।
अथे जुयाः परमप्रभुं धयादी, “स्व, जिं सियोनय् छग्वः ल्वहं तयागु दु, जाँचय् यानातःगु छग्वः ल्वहं, तसकं बल्लाःगु जगया निंतिं मदय्कं मगाःगु मू ल्वहं। थुकी विश्वास याइपिं सुनानं लज्या चाय् माली मखु।
वय्कःया महिमां शहरतय्के न्हिनय् निभालं बचय् जुइत किचः व ग्वःफसं व वां बचय् जुइत सुपिलिगु थाय् दय्कादी।
कांपिं मनूत थें झीसं अंगलय् पचिपचि याना जुइ। मिखा मदुपिं थें झीसं थःगु लँपु माला जुइ। झीपिं न्हिनय् नं सन्ध्याकाः इलय् थें लुफिं हाइ। तसकं बल्लाःपिंनिगु दथुइ झीपिं सीपिं थें जुइ।
व मचां मभिंयात त्वःतेगु व भिंयात ल्यय्गु सी न्ह्यः हे छन्त ख्याच्वः बीपिं निम्ह जुजुया देय् झिजांमिजां जुइ।
उकिं परमप्रभुं थथे धयादी, “जिं थःम्हं हे थुपिं मनूतय्गु लँय् लुफिं हाइगु पंगःत तयाबी। बौ व काय्पिं उकी लुफिं हाइ। अले जःलाखःलात व पासापिं नाश जुइ।”
“उकिं थथे धा, ‘परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी – जिं इमित जाति जातितय्गु दथुइ तापाक छ्वयागु जूसां अले इमित देश विदेशय् छ्यालब्याल यानाबियागु जूसां इपिं वंगु देशय् जि छुं ईया निंतिं इमिगु लागि शरण कायेगु थाय् जुयागु दु।’
“हाकनं सुं धर्मी मनू थःगु धार्मिकतां लिहां वयाः मभिंगु ज्या यात, धाःसा जिं वयागु न्ह्यःने लुफिं हाइगु ल्वहं तये अले इपिं सी। छं वयात ख्याच्वः मब्यूगुलिं इपिं थःगु हे पापया कारणं सी। इमिसं याःगु धर्मया ज्यायात लुमंकीगु जुइ मखु। इमिगु हियागु ल्याःचाः जिं छंके काये।
थुकथं इमिसं वय्कःयात विश्वास मयात। अले वय्कलं धयादिल – “अगमवक्तायात थःगु हे शहरय् व थःगु हे छेँय् मानय् याइ मखु, बरु मेथाय् न्ह्याथासं मानय् याइ।”
व ल्वहँतय् दःपिं कुचा कुचा दली। अले व ल्वहं कुतुं वयाः सुयात लाइ, व धू जुइ।”
अले शिमियोनं इमित आशिष बियाः मचाया मांयात थथे धाल – “इस्राएलय् च्वंपिं यक्व मनूतय्त भिंकेत नं स्यंकेत नं परमेश्वरं ल्ययादीम्ह मचा थ्व हे खः। थ्व मचा परमेश्वरयागु चिं जूगुलिं यक्वसिनं थ्वयागु विरोध याइ।
छाय्धाःसा व दिं पृथ्वीइ च्वंपिं फुक्क मनूतय्गु निंतिं तक्यंकीगु जाल थें जुयाः वइ।
वय्कलं त्यासा पुले माय्क वय्कःयात ब्यूम्ह हे सु दु?
अथे जुयाः यहोशूं थः सेना, दकलय् बांलाक ल्वायेसःपिं सिपाइँत कयाः गिलगालं न्ह्याः वन।
हानं मेथाय् थथे च्वयातःगु दु – “थ्व हे ल्वहँतय् मनूत लुफिं हानाः क्वदइ।” परमेश्वरयागु वचनय् विश्वास मयाःगुलिं इपिं थथे लुफिं हानाः क्वदइ। अले परमेश्वरं क्वःछिना तयादीगु सजाँय फयेमाली।