7 तर परमप्रभुं थथे धयादी, “‘थ्व ला जुइ हे मखु, थथे जुइ हे मज्यू।
परमप्रभुया ग्वसाः धाःसा सदां दयाच्वनी। वय्कःया बिचाः गुबलें नं हिली मखु।
मनूतय्सं गुलि तं क्यनी, उलि हे छिगु नां तःधनी। लडाइँपाखें बचय् जूपिन्सं छिगु नखः हनी।
परमप्रभुयागु विरोधय् सुं नं मनूया बुद्धि, ज्ञान व ग्वसाः ताःलाये फइ मखु।
मृत्युलिसें छिमिसं याःगु बाचा त्वदुली, अले सीगाःलिसें याःगु कबुल दयाच्वनी मखु। विपत्ति खुसिबाः थें वइबलय् छिमित उकिं त्वःपुयाबी।
छंगु तं व घमण्डया बारे जिं न्यनागु दु। अथे जुयाः जिं छंगु न्हासय् काकःचा व छंगु म्हुतुइ लगाम तयाबी। छ गुगु लँ जुयाः वःगु खः व हे लं जिं छन्त लित छ्वयाबी।
योतामया काय् अले उज्जियाहया छय् आहाज यहूदाय् जुजु जूबलय् छगू लडाइँ जुल। अले अरामया जुजु रसीन व इस्राएलया जुजु रमल्याहया काय् पेकहनापं मिलय् जुयाः यरूशलेमय् हमला यात, अय्नं इमिसं त्याके मफुत।
“झीसं यहूदाय् हमला यायेनु। उकियात कुचा कुचा यानाः इनाकायेनु, अले ताबेलया काय्यात यहूदायाम्ह जुजु दय्काबीनु।”
थःपिनिगु निंतिं उपायत दय्कि तर उपिं ताःलाइ मखु। गुलि खँ ल्हाये मास्ति व ल्हा तर उपिं फुक्क ताःलाइ मखु, छाय्धाःसा परमेश्वर जिपिंनापं दी।
परमप्रभुं हे आज्ञा बियामदीतले सुनां धाःगु पूवंगु दु?
“पृथ्वीयापिं सकलें मनूत परमेश्वरया न्ह्यःने छुं नं मखु, स्वर्गया दूतत व पृथ्वीयापिं मनूतय्त वय्कलं थः यःथें यानादी। सुनानं वय्कःया ल्हाः पने फइ मखु अले वय्कःयात छिं छु यानादियागु? धकाः न्यने फइ मखु।”