13 मांम्हं थः मचायात सान्त्वना ब्यू थें जिं छिमित सान्त्वना बी। अले छिमिसं यरूशलेमया कारणं सान्त्वना काये खनी।”
जिं छन्त लुमंकागु मदुसा, जिं यरूशलेमयात जिगु दकलय् तःधंगु लसता भाःपियागु मदुसा जिगु मे थक्वय् प्यपुनेमा।
जि तसकं नुगः मछिनीबलय् छिं जितः हःपाः बियाः लय्ताय्कादी।
व दिंखुन्हु छिमिसं थथे धाइ, “हे परमप्रभु, जिं छिगु प्रशंसा याये! छि जिनापं तंचायादीगु दु, अय्नं आः छिगु तं क्वलाय् धुंकूगु दु अले छिं जितः सान्त्वना बियादीगु दु।
छिमि परमेश्वरं धयादी, जिमि प्रजायात सान्त्वना, सान्त्वना।
यरूशलेमया मनूतय्त साहस ब्यु। इमित धा, इमिसं ताःइलंनिसें सास्ती नयावयाच्वंगु दु। आः इमिगु पाप क्षमा जूगु दु, इमिगु पापया लागिं जिं इमित पूरा सजाँय बियागु दु।
हे आकाश, लय्तातां तसकं म्ये हा! हे पृथ्वी, लय्ता! हे पर्वतत कथुप्वाः चाय्काः तसकं म्ये हा! छाय्धाःसा परमप्रभुं थः प्रजायात सान्त्वना बियादीगु दु, अले दुःखकष्टय् लानाच्वंपिं प्रजातयात वय्कलं दयामाया यानादी।
“छिमित सान्त्वना बीम्ह जि हे खः। सीनावनीपिं मनूतपाखें, घाँय् थें गनावनीपिं मनूतय् सन्तान खनाः छ छाय् ग्याये माःगु?
परमप्रभुं धात्थें हे सियोनयात सान्त्वना बियादी, अले वय्कलं इमिगु झिजांमिजां दंगु थाय्यात दया यानादी, अले मरुभूमियात अदनया बगैँचा थें व अनयागु गंगु बँयात परमप्रभुया क्यब दय्कादी। अन लसता व आनन्द, सुभाय्या म्येया सः न्यनेदइ।
“हे यरूशलेमयात माया याइपिं, छिपिं सकलें वनापं लय्ता, अले वयागु निंतिं लय्ता। हे वयागु निंतिं दुखं च्वनीपिं, आः लय्तायाः खुसि जु!
झी प्रभु येशू ख्रीष्टया परमेश्वर व बाःयात झीसं सुभाय् बी हे माः। वय्कः दया माया दुम्ह व फुक्क कथंया सान्त्वना बियादीम्ह परमेश्वर खः।
जिमित दुःखकष्ट जुइबलय् वय्कलं हे सान्त्वना बियादी। थुकथं परमेश्वरं हे थथे जिमित सान्त्वना बियादीगुलिं जिमिसं नं दुःखकष्ट सियाच्वंपिन्त सान्त्वना बी फु।
खः ला, ख्रीष्टया प्रेरित जूगुलिं जिमिसं थथे याये फुगु खः। अय्नं जिमिसं छिमित मांनं मस्तय्त सुसाःकुसाः याः थें तितिपापा याना तया।